Zeven Heuvelen Loop, Nijmegen op 17 november 2014
door Freddy Sekema
Heuvel één
Pas enkel weken geleden ben ik begonnen bij loopgroep Zuidhorn. Zelf woonachtig in Hoogkerk, dus niet direct een logische keuze maar daardoor misschien juist
wel een compliment aan de loopgroep. Maar waarom een loopgroepje? Ik had net mijn eerste echte loopjaar achter de rug na een roemloze voetbalcarrière. Ik trok
sindsdien toch 3x per week de schoenen aan om vanuit de voordeur tot terug aan de voordeur te lopen. Geen warming up, gewoon één tempo en kilometers maken. Het
is me op deze manier gelukt om in een redelijke tijd een halve en een hele marathon te lopen in dit eerste jaar. Maar na de marathon ging het eigenlijk mis, het
werd een soort moeten, de lol was er af. Niet alleen tussen mijn oren maar mijn lichaam was ook steeds minder enthousiast, in plaats van vooruitgang bleef ik een
heuvel oplopen die steeds steiler werd.
Heuvel twee
Ik ben dus lid geworden voor de afwisseling en contact met motiverende lopers waardoor ik het enthousiasme voor het lopen weer terug wou krijgen. Maar ik
kreeg nog meer, namelijk mails van het prikbord van de loopgroep. En twee week gelden één van Lies van der Wal, ze heeft een kaartje over voor de zevenheuvelen
loop. Even thuis navragen, nee er staat niets op de kalender en ik heb eindelijk weer eens zin om een wat grotere wedstrijdevenement te lopen. Na wat onwennig
mailcontact….wie is die jongen….nieuw lid…nog niet eerder gezien…..toch afgesproken om voor mijn woensdagavond training in Zuidhorn de kaart op te halen in Aduard.
Lies had hem gewonnen en hoefde er niets voor te hebben…..nou niet helemaal niets want Lies is niet gek. Ze wil dat ik en stukje schrijf voor op de site, niet
mijn sterkte punt maar ik beloof het en kan nu echt niet meer terug.
Heuvel drie
Op het eind van de trainingsavond worden de deelnemers voor de zeven heuvelenloop succes gewenst en kom aan de praat met de andere deelnemers voor de zeven
heuvelenloop. Gelijk krijg ik de vraag in welk startvak ik sta. Zij staan in blauw, en ze weten dat Lies het startnummer heeft gewonnen en verwachten daarom een
vak vooraan, maar ik heb de envelop nog niet geopend. Bij de cooling down kijk ik snel in de auto waar de envelop ligt. Paars, ik kijk op de plattegrond. Mmm
achterste vak….startnummer 30167….nee ik sta dus niet helemaal vooraan. Maar ik ben al blij dat ik deze wedstrijd mag lopen.
Heuvel vier
Ik heb ook het treinkaartje van Lies overgenomen en sta om 9:15 op het station in Groningen, muziekje op en in alle rust voorbereiden. Met twee jonge kinderen
is het eigenlijk wel lekker, even niets aan je hoofd en nergens om hoeven te denken of op te letten. In Zwolle zie ik Bineke en Marjon nog even snel en ik ben
om 11:45 al in Nijmegen. Mijn eerste keer 7 heuvelenloop dus eerst even kijken waar alles zit, langs de Expo, Championchip ophalen en kijken waar ik moet starten.
Ik ben veel te vroeg en het weer is er nog niet echt beter op geworden. Heel veel plekken om even lekker te gaan zitten zie ik niet zo snel en besluit, achteraf
veel te vroeg, me te gaan omkleden. Ik loop altijd lekkerder in een korte broek en T-shirt, maar dat is nu wel heel fris. Gelukkig heb ik wel een windjackje
bij me. Even later sta ik, een dik uur te vroeg, in mijn startvak. De wedstrijdlopers gaan om 13:00 weg, mijn start in het laatste vak is ruim een uur later.
Het startschot van de wedstrijdlopers klinkt, er wordt gehoopt op een nieuw Nederlands record, een kleine 43 minuten later wordt er door de wedstrijd lopers
gefinisht, net geen Nederlands record. Voor mij deden deze 43 minuten heel erg lang, mijn spieren zijn in deze tijd namelijk stijf van de kou geworden en de
wc drang is niet alleen meer zoals gewoonlijk van een zenuwplasje maar echt van de kou.
Heuvel vijf
Ik sta vooraan in het startvak en een toilet staat niet dichtbij dus maar ophouden. 14:00 is de start gepland maar dit wordt iets later, de weg naar de
startlijn ligt bezaaid met plastic regenkleding en veel warme kleding in de hekken. Na 5 minuten wandelen is daar ineens de parallelle start, om de hoek vanuit
het niets loopt iedereen ineens hard. De eerste 3km heb ik echt nodig om de spieren warm te krijgen alles voelt verkrampt aan door de kou. Dirk Schippers had
me gewaarschuwd om niet te hard van start te gaan. Door de koude spieren kan ik ook niet snel weg, iets wat tegen mijn natuur in gaat. De eerste 8km vallen me
best mee, maar na een lekkere afdaling toch een vervelende heuvel, dit is volgens mij de ene laatste. Mijn snelheid op deze heuvel valt wat terug maar ik maak
dit ruim goed in de afdaling. Nog één heuveltje, na de bocht rechtsaf hadden ze me verteld, ik loop op circa 10 km dit moet hem zijn, gelukkig niet stijl en
goed te doen. Na ruim 11 km alleen maar naar beneden, heerlijk. De race redelijk goed ingedeeld want mijn laatste 2 km zijn zelf het snelst. Ik kom over de
finish in 1:10:14, valt niet tegen gezien mijn “topvorm”.
Heuvel zes
Ik krijg mijn medaille niet! Ik leg de mevrouw uit dat deze toch echt op mijn startnummer staat en er dus recht op heb, maar er staat bij mij een letter
onder en dat vertrouwt ze niet. Discussie met deze vrouw heeft duidelijk geen zin en ik loop naar een andere (jongere en leukere) dame , hier krijg ik zonder
enige discussie mijn medaille met een glimlach.
Heuvel zeven
Doordat alles goed georganiseerd is, zit ik snel alweer in de trein om 15:45. Net voor staat Zutphen staat de trein stil door een defect treinstel. De
aansluiting in Zwolle wordt nu spannend. Er blijven 2 minuten over om van spoor 10 naar 7 te komen. Weer een heuvel, namelijk een trap over het spoor, ik
verneem dat ik toch aardig wat heuveltje al gehad heb. Ik ben gelukkig niet de enige en ik zie meer lopers die vooral moeite hebben met de trap naar beneden,
maar we halen gelukkig de aansluiting en zijn weer snel om 18:14 in Groningen.
Het was mijn eerste zevenheuvelen loop, maar zeker niet de laatste. Ondanks dat er meer dan 30.000 lopers waren, was het toch een super goed georganiseerde
en vooral gezellige loop.