Oethoesterloop Uithuizen 7 juli 2012

door Lies van der Wal

Het weer was heel erg mooi te noemen. Weliswaar een beetje heet, maar ach, je mag niet klagen als het eens een keer niet regent. Des morgens toen ik al vroeg uit de veren was, moest ik de moeilijke keuze maken waar ik wilde lopen. Het was Uithuizen of Opende. Waarom ook op dezelfde dag? Zoals gewoonlijk deed ik eerst wat werk in huis, omdat ik door de week nu eenmaal niet zoveel tijd heb. Al snel was het tien uur, dus Opende viel af door een natuurlijke selectie. Grappig eigenlijk dat er zo snel een keuze door tijd was. Opende had me wel leuk geleken, omdat ik daar veel collega’s in de buurt heb die zeker weten ook wel even komen kijken. Aan de kant ben ik ook blij dat ik die in het weekend niet hoef te zien. Nog een ding waarom Opende leuk was geweest was dat er meerder mensen uit loopgroep Zuidhorn er ook naar toe zouden gaan. Uithuizen daarentegen heb ik veel kennissen en schoonfamilie. Daarbij zou mijn oom Henk ook naar Uithuizen gaan. Het werd dus Oethoezen en ik zou rijden.

We vertrokken om kwart voor één richting Noord-Groningen en we zochten een parkeerplek nabij de sporthal waar de inschrijving zou moeten plaatsvinden. Dat bleek een heel karwei te zijn omdat er niet veel parkeer plekken beschikbaar waren op deze locatie. We schreven ons in en samen liepen we naar de startlocatie die voor ons toch moeilijk te vinden was. Er stonden geen wijzers of iets anders. Gelukkig waren er nog meer mensen die ook wilden lopen.

We kwamen aan in het centrum en het bleek gezellig druk te zijn. Hier en daar stonden potentiële supporters en verder wat renners. De dravertjes zochten in dit snikhete weer de schaduwplekken bij de winkels. De temperatuur was opgelopen tot drieëntwintig graden in de schaduw! Warmlopen werd dus door vrijwel niemand gedaan omdat het zo wel heet genoeg was. Ik zag er als een berg tegenop om met deze hitte te gaan lopen. En velen met mij aan de gezichten te zien. Voor het geval dat ik dacht dat Appingedam heet was? Nou, dit was een record, absoluut! Gelukkig is een goede meid op haar toekomst voorbereid, en ik had mijn drinkflesjes meegenomen. Bij het wachten kwam ik een hoop bekenden tegen en we praten in afwachting op het geen wat stond te gebeuren. Het was een leuk weerzien met bekenden van loopgroep Kameleon en loopgroep Eemsmondrunners en ook de Raitdaiprunners. Ook was hier wat schoonfamilie van mij vertegenwoordigd en ik kreeg toch het gevoel dat dit loopje ondanks het warme weer een goede keuze was.

Het startschot klonk en weg waren we op zoek naar het eindpunt. Het hele gebeuren liep eerst een stuk door het dorp waar we fanatiek aangemoedigd werden. Op een gegeven moment liepen we het dorp uit en kwamen we op een leuk weggetje omgeven door bosschages en boompjes. Er stond geen zuchtje wind en het was Spaans benauwd waardoor er al een paar mensen begonnen te wandelen. Maar de meeste zetten hun beste beentje voort en de stoet van plus minus honderdvijfennegentig deelnemers bewoog zich door het mooie Oethoester landschap. Er waren paarden in het land die met ons mee renden. De mooie dieren hadden normaal niet zoveel vermaak en ze dartelenden door het weiland. De begroeiing maakte plaats voor gras en daardoor kregen we wat meer zicht op de omgeving. Op een gegeven moment is er gelukkig een boerderij met een waterpost. Hoewel ik zelf water bij me heb neem ik toch een bekertje aan. Ik neem vlug een slokje en gooi de rest ter verkoeling over mijn hoofd. Heerlijk koud is het water en ik krijg weer een impuls om mijn pas te versnellen. De weg waar wij op lopen wordt verwisseld door een fietspad door de bushbush. Het bosje gebeuren wordt weer afgewisseld met weids uitzicht en het paadje leidt ons naar een vrij hoog bruggetje. Dat blijkt een leuke klim met tevens een snelle afdaling. Na een paar bochtjes komen we weer op een gewone weg met langs de flanken grote bomen.

We koersen af op het dorp en vlakbij de bewoning staan ook alweer de eerste toeschouwers. Deze keer is het de oude garde. De oudjes moedigen iedereen vol verve aan, en wij worden min of meer gedwongen om even te laten zien wat we in huis hebben. Maar dat is van korte duur met deze hitte. Buiten het zicht van deze toeschouwers zakt het tempo weer iets in. We lopen nu door de nieuwbouw op weg naar de börg. Wat veel lopers niet echt leuk vinden is dat we een stuk rechtdoor moeten en dan weer moeten keren. Voordeel van deze manoeuvre is dat je kunt zien wie er allemaal achter je aan komen. En natuurlijk is er ook begrip omdat het waarschijnlijk nodig is geweest om op de kilometers te komen. We lopen langs de börg waar we trouwens niets van kunnen zien. Nog een stukje door het dorp en dan na een bocht staat daar de finish. Ik had al op mijn horloge gezien dat er geen toptijd in zit en ren lekker over de grens heen. Applaus klinkt en ik ben toch blij dat ik ook deze loop succesvol heb gelopen.

We krijgen allemaal een flesje water waar ze zelf de dop al af hebben gedraaid?!? Omdat dat gemakkelijker is???? Persoonlijk vind ik het dopje ook makkelijk, maar goed. Als beloning voor de run is er nog een leuk rugtasje die we krijgen bij het inleveren van ons startnummer.

Nog even moet ik wachten op Henk die de tien kilometer doet. Als die binnen is spant het erom of hij in de prijzen valt. Er zijn vandaag niet veel zestig plussers dus zijn kans op een podiumplaats is groot. Even later horen we dat er toch meer zestigplussers waren en dus Henk viel niet in de prijzen. We lopen weer naar de parkeerplaats en rijden vandaar weer naar huis. Op naar het volgende avontuur.