Teutolauf Teutoburgerwald 17 oktober 2009

door Ludo Abbink

Inmiddels ben ik al bijna Teutodeskundige. Dit jaar de derde keer dat ik meedoe aan deze prachtige loop in het Duitse Teutoburgerwald.
De aanloop er naartoe is dit keer dusdanig –licht grieperig en een verjaardag op de vrijdagavond ervoor met uitgebreide alcoholconsumptie- dat ik mezelf heb voorgenomen om er een mooie duurloop van te maken.

Samen met loopmaatjes Marco (LG Zuidhorn) en Peter en Frank vertrekken we zaterdagochtend met de bus naar Duitsland. We kunnen meerijden met de Groningse loopgroep4runners. Een tocht van 2,5 uur en dan sta je aan de rand van het Teutoburgerwald.

Ruim op tijd arriveren we daar. In het kleine dorpje aan de rand van het Teutoburgerwald wordt de bierstube net ingericht, evenals de bratwurstkraam. Heerlijk na afloop.

In eerdere verslagen van mijn hand over deze loop heb ik al vaker iets geschreven over het parcours. Nog even een korte samenvatting: het is een kleine 30km. De eerste 6 km redelijk vlak. Vervolgens een klim van 2,4km lengte tegen een maximaal percentage van 26%. Daarna is het tot 2km voor de finish eigenlijk geen moment vlak en krijg je na die eerste lange klim nog een zeer steile trap te verwerken en een zeer zware klim bij kilometerpunt 23.
Tussendoor regelmatig stukken bos waarbij je tussen de boomstronken door hupst. Hupsen ja, rennen is echt iets anders.

Na de start vertrekt Frank snel en verdwijnt in sneltreinvaart uit ons gezichtsveld. Die heeft mooie plannen voor vandaag. In eerste instantie haak ik bij Peter en Marco aan, maar ik voel al snel dat dit tempo redelijk tegen een normaal wedstrijdtempo aanligt. Even denk ik nog heel stilletjes mij af te laten zakken, maar bij die beruchte eerste klim laat Marco zich even afzakken om te vragen of ik nog met hen meeloop. Nee, dus. Voor mij een lekkere duurloop. Hoewel het bij die eerste klim toch vooral aanvoelt alsof je tegen je maximum aanloopt. Uit ervaring weet ik echter dat het daarna 6 kilometer lang relatief rustig is.

Onderweg geniet ik. Het uitzicht is op sommige plekken werkelijk adembenemend. Ik baal dat ik mijn telefoon in mijn tas heb gelaten. Ik had dit verslag geweldig kunnen opsieren met een mooi filmpje.
Tijdens het lopen zie ik regelmatig mensen die de loop onderschat hebben. Ja, dan is deze loop echt niet leuk meer, omdat er geen momenten zijn waarop je werkelijk even kunt herstellen.

Bij kilometer 23 heb ik de laatste klim gehad. Het lukt mij overigens niet om deze helemaal rennend op te komen. Ondanks mijn rustige tempo begint bij mij het gebrek aan heuveltraining en lange duurlopen zich te wreken. Ik begin mijn kuiten en bovenbenen te voelen. Vorig jaar volgde na deze klim nog een zeer steile klim van 42%. Deze is nu gelukkig uit het parcours gehaald. Het is nu nog wat vals plat (over een langere afstand) naar boven en dan vervolgens een makkelijke afdaling naar beneden.

Ik ben bij de laatste 2 kilometer aangekomen. Achter mij loopt een dame die nog voorbij de dame wil lopen die honderd meter voor ons loopt. Galant als ik ben, trek ik de laatste 2 kilometer nog even door en passeren we de bewuste dame. Na de finish word ik bedankt. Inmiddels heb ik het verslag gelezen op de site van Loopgroep Bedum en besef ik dat ik, net als Bert van loopgroep Bedum, na de finish op zijn minst voor had kunnen stellen om shirtjes te ruilen, maar goed, zo alert was ik dus niet ;)

Eenmaal gedoucht is de gang naar bierstube en bratwurst snel gemaakt. Dat valt er goed in. Dat doen die Duitsers toch goed.
De terugweg in de bus is bovendien zeer gezellig. Waarvoor dank aan loopgroep4runners.

Volgend jaar vast weer als ik geen marathonplannen heb. Zo vaak loop je nu eenmaal niet in een omgeving die én prachtig is en bovendien ook nog eens loodzwaar.
Deze week maar lekker uitrusten en dan moeten, eind november, die heuveltjes in Norg geen enkel probleem zijn tijdens de Bastiaannet Cross.