30. Teutonen Volkslauf, Stapelmoor 31 augustus 2013

door Lies van der Wal

Na een hele lange periode ellende van een spierscheuring van mijn kuitspier kon ik eindelijk weer wat aan het hardlopen denken. Ik was in maart al uit de running en werd intensief behandeld door een geweldige fysiotherapeut. Deze gaf mij twee maal per week een behandeling en ik werd regelmatig getaped en kreeg een goede bijpassende therapie. Ik kreeg opdrachten waar ik me goed aan moest houden. Gelukkig kon ik mijn conditie op peil houden door heel veel te wielrennen en te zwemmen. En ik zou volgens afspraak niet eerder als september weer mogen hardlopen. Geloof het of niet, maar ik heb deze hele periode NIET hardgelopen (hoe moeilijk het ook was)! Ik heb een hele strenge fysio waar ik goed naar wil luisteren.

Gelukkig kreeg ik begin augustus groen licht om voorzichtig te gaan hardlopen. Ik mocht van Trijntje (fysio) zelfs Vlieland 5 km wedstrijd proberen. En dat ging ook erg goed. Nu word ik nog 1 keer per week gecontroleerd en getaped. Ik houd me aan de afspraken met Trijntje en voer mijn opdrachten goed uit, dus ik mag steeds weer een beetje meer…. Maar ik blijf nog zeker twee maanden onder controle!

Toen was het zaterdag 31 augustus

Ik voelde me na een aantal trainingen erg goed en had zin aan een loopje in Duitsland. We waren onaangenaam verrast door een ploeg werklui die bij ons in het dorp midden in de nacht de weg aan het frezen waren! Niet uitslapen dus! Wij dus vroeg uit het vierkant en aan de koffie. Foeke wilde met me mee naar Stapelmoor omdat we dan ook even konden winkelen in ons buurland. Wij komen regelmatig in Duitsland en dus is het niet moeilijk om Foeke mee te krijgen. Om negen uur stapten we in de auto en reden rustig naar Stapelmoor. Het is een klein gehucht vlak over de grens. In Stapelmoor is het al een drukte van belang als wij zwaar op tijd arriveren. De locatie waar het loopgebeuren zal plaatsvinden is bij een grote school. Het gehucht is klein maar de school is gigantisch. De boog van start en finish (ZIEL) is al klaar en wacht spreekwoordelijk op dit evenement. Ik loop rustig het schoolplein op en zie waar de inschrijving is en waar de kleedkamers zijn. Zoals altijd wordt alles heel serieus genomen hier. Er is muziek in de vorm van een drive in show, een BBQ en er staat een lange tafel met drinken (ook bier!) en een enorm assortiment aan gebak/taarten. Dat is dus typisch Duits. Ik heb het al veel vaker gezien en ik voel me weer een soort van thuis. Het is gemoedelijk en gezellig zoals altijd bij dit soort dorpsactiviteiten. Ik meld me bij de inschrijvingen en kies de 5 km als mijn te lopen afstand. Op zich lokt de 10 km ook wel, maar dat mag ik nog niet. Ik krijg, en dat is lachen, een startnummer in een ringband plastic hoesje! Recycling dus. Gelukkig krijgen we er nog vier veiligheidsspelden bij zodat ik het hele spul goed kan vastmaken. Ik heb het idee dat dat plastic niet zo comfortabel is, maar het moet maar.

In de kleedkamer ontmoet ik een vrouw uit Venlo en we kwebbelen gezellig met elkaar. Ze blijkt op vakantie te zijn in Roden en had gehoord over dit loopje. Even later buiten zie ik een man van de loopgroep uit Winsum. Ook hier praat ik even mee en maak ook nog een foto van hem en zijn moeder. Bij dit evenement draait het niet allemaal om hardlopen. Nee, het is een combi van allerlei activiteiten. Nordic Walking, wandelen, fietsen en hardlopen. Eerst vertrekken de wandelaars en de fietsers. Even later de bambinorun, dat zijn de kinderen die hardlopen. En dan gaan de 21km gevolgd door de 10km. En dan loop ik naar start. Ik raak in gesprek met een vrouw uit Jemgum die ik al eens eerder had ontmoet. Plots horen we een enorme knal door een gigantisch kaliber pistool! Dat blijkt dus ons startschot te zijn. En weg zijn we.

Eerst onder de boog door en dan de straat uit linksaf. Al het verkeer wordt in goede banen geleid door de vrijwillige brandweer die zoals later blijkt bijna overal onderweg is opgesteld. We moeten een fietspad op en die splitst zich af naar rechts. De weg die we inslagen is door een mooi natuurgebied. Het loopt hier lekker en een man die me in heeft gehaald blijkt dat tempo dus niet echt aan te kunnen, ik haal hem dan maar weer in. Hij blijft me wel achtervolgen en zo te horen kost het hem wel moeite. Al doe ik wel mijn best, ik geef niet alles omdat ik nog steeds waakzaam ben. Het weggetje loopt slingerend door het landschap omzoomd door vele hagen en bomen. We gaan een sluisje over en zie kraakhelder water met mooie waterplanten. Rechts van mij is nog een mooi meertje. Aan het einde van de weg kunnen we een dijk ontwaren. Dit is zoals ik al dacht een dijk die de Ems in bedwang moet houden. Precies is het eigenlijk de Alte Ems, maar dat maakt niet uit. Deze weg maakt ook deel uit van de Dollart fietsroute die in Nederland en Duitsland loopt. Ik fantaseer er al over om ooit met Foeke hier te fietsen, maar het zal wel fantasie blijven omdat er zoveel leuke dingen te doen zijn en er zo weinig tijd is…. Halverwege de dijk zie ik een voor mij een bekende fotograaf en zwaai vriendelijk naar hem. Ik heb nog steeds de man in mijn kielzog en nader een man uit Bunde. Ik ben in staat om ook hem in te halen en wonderbaarlijk sluit hij ook aan. We gaan met ons drieën de bocht om naar links. Het gehucht hier heet Vellage en bestaat uit slechts een paar huisjes. We rennen om een huis heen met een prachtige muur om de tuin. Het is een grof/ruig gemetselde muur met een paar boogramen in een middeleeuwse stijl. Dit lijkt me ook wel wat voor thuis en ik besluit om het daar even later met Foeke nog over te hebben. We gaan nog eenmaal naar links en hier staat een waterpost. Ik bedank vriendelijk voor het vocht, want ik heb geen dorst en warm is het ook niet echt. En met ons drietjes rennen we over een nogal hobbelig fietspad waar je goed moet kijken waar je je voeten neerzet. De boomwortels hebben de zaak goed opgelicht. We blijven gelukkig allemaal op de been en we naderen weer Stapelmoor. In de verte horen we de muziek en de speaker. We moedigen elkaar aan en dat helpt. Nog een beetje gas bij en we steken de weg over omdat dat lekkerder loopt dan dat fietspad. Het verkeer heeft het hier ondanks alles nog niet helemaal begrepen dat hier een hardloopwedstrijd gaande is, en groot landbouw verkeer haalt ons in. Ach, een beetje gevaar en extra spanning heeft ook wel wat. Het eindepunt en Foeke zijn in zicht en ik wordt ook nog geklopt door mijn twee volgers. Ach, seconden….. ik laat ze begaan en kom inderdaad een paar seconden later de ZIEL over. Handmatig wordt mijn tijd bijgeschreven op een groot formulier. Ik ben in staat om mijn horloge direct op tijd te stoppen. Ik zie een PR!!!!! Blij, blij en nog eens blij. En dat in revalidatie! Ha, ik kan het nog steeds. Ik eet een aangeboden appel en drink thee met citroen en word om de hals gevlogen door één van mijn “stalkers”. Nummer twee komt er ook aan en bedankt mij ook met een forse schouderklop. We praten nog even en dan ga ik op pad om mijn startnummer weer in te leveren. Bij inschrijving krijgt iedereen ook nog een lot mee en wat blijkt? Er is ook nog een prijs op mijn lot gevallen. Ik krijg een badhanddoek en ben de koning te rijk. Dan wordt het tijd om te douchen. Er zijn drie vrouwen in de kleedkamer en we vertellen elkaar de tijden en afstanden die we hebben gelopen. De douches zijn niet erg warm en produceren bovendien akelige geluiden. Maar na een inspanning en veel zweten is het koudere water toch wel aangenaam. Na de douche zoek ik Foeke weer op en we vallen aan op de BBQ. Het is nog maar net rond de klok van twaalf uur maar ik heb berehonger. Vanmorgen alleen koffie gehad en dus op de nuchtere maag aan het rennen. De Duitse frikadellen gaan er lekker in samen met een stukje brood. Dan komen de mensen van de organisatie met een mand met medailles en bokalen langs en de huldigingen kunnen beginnen. Opeens hoor ik mijn naam. Nee, dat kan niet… Toch wel! Ik loop naar voren en krijg mijn medaille om gehangen. De voorzitter van de vereniging feliciteert mij met het halen van de eerste plaats in de categorie vrouwen 45+. Hoezo 45+? Ik ben pas over 6 dagen 45+. Dat maakt niet uit, want ook in de 40+ klasse ben de eerste. Hahahaha geweldig! Ik krijg een oorkonde en een pokal zoals ze die dingen in Duitsland noemen. Deze is in de vorm van een hardloopschoen met gouden zool en veters. Prachtig! Ik ben erg blij met de oorkonde, medaille, pokal en mijn badhanddoek. En dat voor €5, want zo duur is het lopen in de kleine wedstrijden hier in Duitsland! Mijn dag kon niet meer stuk en ik kijk uit naar mijn volgende loop in Deutschland.