Slachtemarathon 2016

door Coos Datema

Voor mij hebben velen het gedaan, twee of meer marathons in één seizoen. Niets voor mij dacht ik altijd. Eind 2015 had ik me al opgegeven voor de marathon van Rotterdam met het streven om een nieuw PR of anders een hele goede tijd te lopen. Een paar weken na het inschrijven realiseerde ik me dat de Slachtemarathon dit jaar ook gelopen zou worden. Wat te doen: eenmalig twee marathons in één seizoen of hopen dat ik over 4 jaar nog een marathon kan lopen. Nadat ik in Rotterdam anderhalf uur met kramp rondgerend had, ben ik na een korte vakantie weer met hardlopen gestart. Tempo loopjes, duurlopen en intervallen. Het laatste deel van het schema werkte ik plichtsgetrouw af, zelfs een aanval van een buizerd kon mij niet stoppen. Wel voelden de benen niet steeds even lekker. Het was niet bepaald soepel zoals ik draaide. Ik skipte de laatste weken een paar trainingen (ik deed wel de snelle en de langzame) en hoopte zo een beetje fris aan de start te komen. De laatste week heb ik twee keer mijn benen laten masseren en dat scheelde een hoop.

Met negen medelopers, waarvan er drie zouden debuteren op de marathon, vertrokken we in het holst van de nacht per auto naar Raerd. Daar parkeerden we de auto&acte;s op een zompig weiland en werden we met de bus naar Oosterbierum gebracht. Omdat bijna iedereen heel vroeg opgestaan was, moesten nog veel mensen naar het toilet. Er stond bij de toiletten een ongelooflijk lange rij mensen te wachten op hun beurt. Zonder voor te dringen zorgde ik ervoor dat ik mijn zaakjes voor de start geregeld had. We wensten elkaar succes en ik liep een boerenschuur in, vanuit waar gestart zou worden. Iets na half zeven klonk het startschot en weg was ik. De eerste kilometers gingen zoals altijd lekker. Ik had niet echt een richttijd, maar 5´40" per kilometer leek me wel wat. Na een paar kilometer werd ik ingehaald door Peter Pettinga, pacer van de 3:45. Met veel discipline heb ik hem laten gaan. Na een hoge wandelbrug over de A31 kreeg ik het eerste onverharde stuk dijk voor de kiezen. De dag ervoor had het in die buurt flink geregend en het gras en de grond waren nat. Gelukkig kwam aan dit stuk onverhard snel een eind, zodat ik lekker doorlopen kon. Omdat ik voorin gestart was, werd ik regelmatig ingehaald. Niet erg, want ik liep mijn eigen tempo en kon mij blijven focussen. De eerste 25 kilometer rolden eigenlijk vrij gemakkelijk voorbij. Bij iedere post een groot glas sportdrank en een groot glas water. Een gelletje had ik meestal vlak voor de waterpost verorberd. Bij de start was het aangenaam warm, na half negen werd het allengs warmer, maar bij de wind soms schuin tegen was het goed te doen.

Bij km 30 kreeg ik, net als twee maanden eerder in Rotterdam, kramp in mijn hamstrings. Een stukje wandelen hielp goed en als ik daarna maar niet te snel wilde lopen, dan schoot het er ook niet zo snel weer in. Even later zag ik Kees Kuipers, hij zat er aardig doorheen zei hij, maar hij was nog altijd sneller dan ik met kramp. Bij iedere waterpost wandelde ik met grote passen om zo de kramp "eruit te trekken". Met heel veel drinken en rekken lukte het uiteindelijk om een beetje fatsoenlijk de laatste 2 kilometer te lopen. In Raerd stonden aardig wat mensen langs de kant. Ik zag Corrie, een snelle high five, en even later hoorde ik Titia Pijpker en ontwaarde ik de finish. Even aanzetten en de Slachtemarathon zat erop in 4:06:11. Helemaal niet zo´n slechte tijd gezien de korte rustperiode na Rotterdam en de zware omstandigheden waaronder we deze marathon hebben gelopen. Gelukkig zijn alle 14 lopers van onze loopgroep gefinisht en hebben ook de drie wandelaars de eindstreep gehaald.

Ik vond de Slachtemarathon een leuke gebeurtenis: de start was extreem vroeg, de route was mooi over het Friese platteland, de temperatuur liep gestaag op en het was na 10 uur gewoon warm, de onverharde stukken waren zwaar door de regenval van de dag ervoor, de verzorging was toen ik er langsliep nog top en dit alles maakte dit evenement voor mij een marathon waarvan ik blij ben dat ik hem uitgelopen heb. Twee marathons zo dicht op elkaar zal ik niet meer zo snel doen. Weliswaar heb ik van de Slachtemarathon geen spierpijn overgehouden, maar ik vind de totale voorbereidingstijd vanaf januari tot en met mei gewoon veel te lang. Nu even drie maanden weinig lopen en wat meer fietsen. In september begin ik weer met de voorbereiding op de volgende marathon in november...