De Marathon van Rotterdam 2016 clockwise.

door Coos Datema

M-192 uur: duurloop op zaterdag. Gaat eerst wel lekker, maar later voel ik wat pijn bij de enkel. Een uur later is mijn scheenbeen supergevoelig, enigszins dik en rood. Shinsplints. Rust en koelen is het enige dat helpt, dus dat doe ik dan maar de hele week. Ik neem vanaf maandag iedere dag wat extra magnesium tegen de kramp en ik probeer zoveel mogelijk water te drinken.

M-24 uur: Corrie en ik vertrekken met de auto naar Schiedam. Daar hebben we een hotel geboekt. Vanaf het hotel gaan we per trein naar Rotterdam waar we mijn startnummer op gaan halen. We lopen wat door de stad en gaan via de Markthallen naar de Erasmusbrug. Vanaf daar even met de metro naar De Slinge, om even een stukje parcours in Zuid te zien. Dan nemen we weer de metro naar het centrum en pakken we een terrasje in de zon. Ik maak me niet zo druk over de wedstrijd van morgen. Misschien is het door die .... shinsplints wel binnen 10 km afgelopen voor mij.

M-16 uur: we gaan pasta eten in een restaurant naast de Markthallen en we laten ons het eten prima smaken.

M-11 uur: we zoeken het bed op.

M-3uur: 7:00 uur, de wekker gaat. Nacht niet echt lekker geslapen. Het was warm in de hotelkamer. Ik doe mijn loopkleding aan: hemdje, korte broek, tubes, sokken, pet mee en de loopschoenen aan. Het ontbijt is prima. Na het ontbijt checken we uit en lopen we naar het station vlakbij het hotel. Twee stations verder stappen we uit op het prachtige Rotterdam CS. Corrie en ik lopen naar de kleedruimte in de tent vlakbij de start. Daar zie ik Allard en zodra ik mijn tas achtergelaten heb en mijn gelletjes bij me gestoken heb, zoek ik Allard op. Nadat ik afscheid van Corrie genomen heb, gaan we het startvak in. We staan in startwave 1 en we kunnen Lee Towers goed verstaan. Volgens mij is hij in topvorm en het You `ll never walk alone schalt over de Coolsingel. Nog even en dan volgt de start.

M 0 uur: het kanon wordt afgeschoten, de marathon, mijn 16e ondertussen, is begonnen. Ik ga weg op een tempo tussen 5:15 en 5:20 minuut per kilometer. Een tijd van tussen de 3:40 uur en de 3:45 uur is dan mogelijk. Omdat ik dit in november op Terschelling ook eens gedaan heb, lijkt dit reëel. De lucht is blauw, warm is het niet en het waait niet. Bij de Erasmusbrug moedigt Corrie ons aan. Met Allard in de buurt passeer ik het 5km punt in 26:23. Ik pak water en sportdrank en drink dit in de omgekeerde volgorde op. Dit doe ik bij iedere waterpost. Langs het Feyenoord stadion lopen we verder naar het Zuiden. Ik heb nog geen last van de schenen. Er is ruimte genoeg om te lopen en publiek moedigt aan. Het gaat goed, ik kan het tempo gemakkelijk volhouden en moet soms even remmen. Voor ik het in de gaten heb, ben ik het 10 km punt gepasseerd. Voel de schenen nu wel wat, maar als het niet erger wordt, dan kan ik dit wel handelen. Tijd is nog steeds goed en vol moed vervolg ik mijn weg. Het bijna 5 km lange Havenspoorpad doemt op. Weinig publiek, maar het loopt lekker.

M +1 uur: aan het einde van het Havenspoorpad gaat het richting de Slinge. Hier staat Corrie. Even later moedigt ex-collega Leen mij aan. Bij de Slinge is het een groot feest Met goede zin ga ik hier het rondje Slinge lopen. Ik kom langs Zuidplein en als ik weer bij de Slinge ben, dan is het nog maar even tot het 21 km punt. Ik loop de halve in ongeveer 1:51. Ik had gehoopt iets sneller te zijn, maar meer zit er vandaag niet in. De wat zeurderige pijn aan de schenen is nog steeds te verdragen.

M +2 uur: bij het Wilhelminaplein, vlak voor de Erasmusbrug passeer ik het 25 km punt. Het gaat allemaal wat moeilijker. De Erasmusbrug op gaat niet echt gemakkelijk. De eerste voorbodes van kramp openbaren zich. Ik kan niet meer volledig afzetten. Ik maak met mezelf de afspraak dat ik pas bij de drankpost van 30 km even mag wandelen om de kramp eruit te krijgen. Ik wandel de hele post en nog iets meer. Toeschouwers zeggen dat ik door moet lopen en ik stel ze gerust door te zeggen dat ik dat wel ga doen. De betrokkenheid van de toeschouwers is wel heel groot. Als ik weer verder loop, dan voel ik dat de snelheid eruit is. Ik probeer nog even de snelheid er weer in te krijgen, maar de kramp schiet er meteen weer in. Ik moet mijn ambities bijstellen. Bij 2:40 op de 30 km, moet finishen tussen 3:55 en 4:00 uur mogelijk zijn. In dit langzamere tempo loop ik door. De kramp houdt aan en ik spreek met mezelf af dat ik bij km 35 weer mag wandelen. Voordeel is dat ik mijn schenen vanaf nu niet meer voel.

M + 3 uur: rond de Kralingse Plas, vroeger het deel van het parcours waar velen in eenzaamheid streden, staat nu een heus legioen. Wat fantastisch dat die mensen er staan en dat ze je toejuichen en motiveren om door te gaan. Zelf probeer ik te blijven lopen en ik houd het vol om pas weer te wandelen bij de drankpost bij 35 km. Terwijl ik langs de kraampjes loop probeer ik zoveel mogelijk te rekken om de kramp, vooral in de bovenbenen, eruit te krijgen. De klok staat op 3:13 uur, dus met niet al teveel tegenslag moet een tijd onder de 4 uur er nog wel inzitten, denk ik. Langs de kant van de weg zie ik diverse mensen liggen. Bij de een probeert men de kramp uit de benen te trekken, voor een ander is zelfs een ambulance onderweg. Gek, zo warm is het niet, maar de zon schijnt al de hele ochtend en het voelt warmer aan dan de gemeten 14 tot 15 graden. Regelmatig is mijn tempo nu niet meer, de kramp overheerst en ik maak soms rare stappen. Als ik de Coolsingel opdraai, dan zitten de 4 uur erop.

M + 4:01:56 uur: eindelijk, ik ben er. Aangemoedigd door een legioen loop ik op de finish af. Probeer zo mooi mogelijk te lopen voor de finishfoto. Lukt niet echt, want vlak voor de finish schiet de kramp er weer ongenadig in. Niet de tijd gehaald die ik wilde lopen en ook niet binnen de 4 uur, toch ben ik meteen blij met het resultaat. Met zo vroeg in de wedstrijd al kramp en dan toch zo kort boven de 4 uur finishen geeft voldoening. Met hardlopen hadden de laatste 12 kilometers niet zoveel meer te maken, maar het was goed voor het karakter. Nadat ik me omgekleed heb, zoek ik Corrie op en gaan we met de trein naar Schiedam om de auto op te halen.

M+20 uur: 6:30 uur, de wekker gaat. Moeizaam sta ik op en maakt me klaar voor de dag. Iedere stap is pijnlijk. Op school heb ik wel een beetje spijt dat ik me met een brugklas helemaal bovenin het gebouw heb laten inroosteren. Drie verdiepingen naar beneden levert meewarige blikken en ook wel wat verborgen leedvermaak op. Er is geen spier in de benen die niet pijn doet. Naast alle reacties via sociale media krijg ik nog een leuke kaart van Marjon en Bineke en komt Dirk voor de training nog even bij me langs. Leuk, die aandacht.

M+48 uur: mijn vrije dag, even uitslapen. Spierpijn nog in iedere spier. ´s Middags fiets ik met Corrie een lekker stuk door de provincie. Tegen de wind in gaat het nog niet zo goed. ´s Avonds schaken met de vriendengroep. Ik win zowaar van iemand waarvan ik al geen jaren gewonnen heb.

M+72 uur: nog steeds spierpijn. De trap af gaat nog steeds niet lekker. Ook de schenen zijn nog wel wat gevoelig. Later die dag krijg ik het idee dat het vooral de hamstrings zijn, die de grootste klap gehad hebben.

M+96 uur: kan weer normaal uit mijn bed komen. Alleen de hamstrings en het rechter scheenbeen zijn nog gevoelig. Het scheenbeen zal nog wel even pijnlijk blijven verwacht ik en ik denk dat de hamstrings binnen een week wel weer oké aanvoelen. Moet de conditie maar eerst met fietsen op peil houden. Ik heb het gevoel dat ik een beetje te diep ben gegaan in Rotterdam.