Oranjeloop te Oldehove 30 april 2011

Koninginnedag 2011

door Rins Herder

En tot slot de weersverwachting voor vandaag: Het beloofd een fraaie dag te worden met volop zonne-schijn en het kwik loopt op tot 13 graden op de Wadden tot 22 graden in het binnenland. De wind is krachtig tot hard, windkracht 7 in de kustgebieden en windkracht 6 in het zuiden van het land en komt uit meest oostelijk tot noordoostelijke richting. Tot zover het journaal van 7 uur, om 8 uur is het vol-gende journaal.

's Ochtends iets voor 7 uur gaat de wekker, erg vroeg voor een vrije dag maar er moet gewerkt worden aan de financiën van de jongste zoon. We zijn weer kooplieden op de Oranjemarkt, veel leuke zaken in de aanbieding; van Floortje boeken van de dochter tot een roestige autokrik uit lang vervlogen tij-den. De markt komt wat laat op gang want die andere mensen genieten wel van de rust op hun vrije dag. Na toch wel goed verkocht te hebben en tot op het bot verkleumd te zijn (plekje op de wind (oost 7) en in de schaduw) stoppen we er om 11.30 uur mee. Zoon is er dan pas zat van en ik ben dat al uren.

Snel naar huis, paar broodjes eten, nog even snel een stukje krant lezen en dan op weg naar Oldehove voor de Oranjerun. Aangekomen tref ik toch nog enkele clubgenoten. Inschrijven in de sporthal en de herinnering, een shawl, in ontvangst nemen (het is tenslotte april). Denk meteen aan de prijs die ik volgend jaar op de rommelmarkt kan vragen voor dit collectoritem, zo’n shawl moet toch zeker wel twee kwartjes kunnen opleveren.

Als vertegenwoordigers van de Loopgroep staan we klaar om de strijd met de elementen aan te gaan. Grietje en Harma gaan voor de 10 km en de rest gaat de 21,1 km proberen.

Na het startschot eerst naar Saaksum voor een slokje water en dan snel door naar Ezinge, de wind pal tegen en het is moeilijk om in het ritme te komen. Samen met Pieter en Luuk kom ik bij Ezinge aan en we zien aan de tijd dat het eerste stuk niet snel ging. Daarna krijgen we het stuk naar Fransum met de wind wisselend schuin achter en pal op zij. We merken al dat de stukjes wind mee behoorlijk warm zijn na de inspanning van het tegenwinds lopen. De omgeving is fantastisch, bloeiend fluitekruid in de berm, paarde- en pinksterbloemen in de wei en veldleeuweriken die het hoogste lied zingen, ik heb er nu nog aandacht voor en geniet er van. Helemaal vooraan op het parcours zie ik ook nog een haas lo-pen.

Vanaf Fransum komt er een heel stuk wind mee en Pieter en Luuk besluiten (jong als ze zijn) er een schepje bovenop te doen. Ik heb dan al in de gaten dat een toptijd er niet in zit en besluit hen niet te volgen en mijn eigen tempo te lopen. Het valt me niet mee en de temperatuur is met de wind in de rug behoorlijk hoog terwijl ik normaliter liever bij 20-25 graden loop dan bij kou. Het zal nog wel wat te vroeg in het seizoen zijn.

In de buurt van de Noorhornerweg ontwaar ik onze voorzitter Coos die bemoedigende woorden spreekt, erg attent en het geeft weer een extra impuls. Dan afslaan richting Niehove en de wind is weer schuin tegen, het valt me zwaar, er is niemand om mee op te lopen en de buik (broeikaseffect in de darmen) speelt een beetje op. In de verte zie ik Ludo lopen en ik besluit hem maar in te gaan halen, dan heb ik tenminste een doel om voor te lopen. Ook Luuk en even later Pieter krijg ik weer in het vi-zier, ik zie dat het beste er bij hen ook wel af is en krijg snode plannen, deze oude vos zal die jonkies wel eens wat laten zien… In Niehove is het zoals ieder jaar weer gezellig en de 17 bewoners moedigen weer enthousiast aan, een fijne opsteker voor het laatste stukje… Na Niehove valt het niet mee, de wind is pal tegen en ik merk dat de meeste energie wel verbruikt is. Toch maar even doorzetten, de fi-nish is bijna in zicht en Pieter en Luuk ook. In Oldehove merk ik dat het plaatsje, dat er op de kaart klein uitziet, in werkelijkheid de grootte van een flinke provinciestad (Zwolle, Apeldoorn) heeft. Voor mijn gevoel loop ik de helft van de kilometers en van de tijd door Oldehove en ik snap dan ook niet waarom ze de run door het buitengebied laten lopen. In Oldehove is wel ruimte voor een hele of dub-bele marathon! Straat na straat, bocht na bocht en dan eindelijk (na uren?) de finish in zicht en ik weet Luuk een stukje achter mij. Vijftig meter voor de finish zet Luuk echter een tactisch sterke maar erg gemene sprint in en weet mij net voor de finish in te halen en met twee seconden te verslaan. (ik neem hem nog wel eens te grazen…)

’s Avond zie ik in de uitslagenlijsten zie ik dat iedereen zijn of haar afstand heeft uitgelopen en mooie tijden heeft neergezet, ondanks de zware omstandigheden. Sommigen een PR en voor anderen een de-buut. Eén tijd ziet er zelfs zeer veelbelovend uit en ik denk dat we met deze dame een toekomstige prijswinnaar hebben.

's Avonds een biertje op een goed bestede dag en de koningin én het besluit genomen om volgend jaar toch maar weer de Oranjerun van Midsland te gaan lopen, die is namelijk ook erg mooi en ik mag dan mijn eigen afstand kiezen.