Oranjerun Oldehove 27 april 2013

door Lies van der Wal

Deze keer een toeschouwersverslag.

Het was een donderdagavond zo ongeveer twee weken voor de oranjerun van Oldehove dat ik aan het trainen was met een groepje enthousiaste leden van de loopgroep. Het waaide als een orkaan maar dat belette ons niet om te trainen. We liepen bij Noordhorn richting Gaarkeuken en met de wind pal in de snuit en het was bikkelen geblazen. Daar heb een bruggetje en die heet Til Hoerediep. We gingen de til op en er rezen vragen waarom het water Hoerediep heette. Op dat moment had ik niet zoveel lucht over dat ik daar de volledige uitleg van kon geven.

Dus dat doe ik nu maar even:
Een til is de Groningse naam voor een brug. Het woord betekent: plank.
Een til was van hout en werd vroeger bij het begin van de winter afgebroken, om de onderdelen droog te kunnen bewaren. In het voorjaar werden de planken weer teruggelegd.

De betekenis van Hoerediep: hoere = hore = slijk.

Maar toen ik op de bewuste til was voelde het in mijn kuit opeens niet zo deugdelijk. Hij deed ongelofelijk veel pijn. Maar ik besefte dat we een mooi eind van “huis” waren en dus dat er weinig anders op zat dan doorlopen. Het hardlopen ging me ook beter af dan het wandelen. Maar doordat je pijn hebt begin je een beetje raar te lopen en het viel de teamgenoten dan ook op. Ach, zei ik, het gaat wel weer over en zo kreupelde ik verder. De volgende dag eerder naar huis gegaan omdat het toch wel heel erg veel pijn deed, en even bij de dokter langs. Die constateerde een gescheurde spier in mijn kuit. En dus,… weer terug bij af! Rust! En dat is moeilijk. Maar ik had Bjorn en Luuk beloofd om naar Oldehove te gaan. Dinsdagavond kon ik dus niet hardlopen maar wel fietsen. Dus die avond ben ik op fiets naar Zuidhorn gegaan om Bjorn en Luuk het nieuws te vertellen dat ik in ieder geval wel als supporter naar Oldehove wilde gaan, en zij dus vervoer hadden.

Zaterdag de dag zelf.

Luuk opgepikt en samen naar de sporthal van Zuidhorn gereden alwaar Bjorn al klaarstond. In de auto vertelde hij dat hij best wel nerveus was om met deze wedstrijd mee te lopen. We stelden hem op zijn gemak met allerlei goedbedoelde adviezen. En onderweg hebben we nog gelachen om een paard met ruiter die gewoon midden op de weg galoppeerden. Ik dreigde om het dier in de hogere versnelling te zetten door eens flink te claxonneren. Vond het voor het dier wel zielig daarom heb ik het dan maar niet gedaan, maar voor de ruiter had ik het wel eens willen zien. De spanning was hierdoor even doorbroken en vrolijk kwebbelend naderden we Oldehove dan eindelijk. In Oldehove aangekomen zetten we de auto neer op de parkeerplaats van de sporthal naast een politiebus. Staat altijd veilig naast zoiets! We schreven in en spoedig ontdekten we allemaal bekenden waaronder ook loopgroepleden. Ik trakteerde Bjorn en Luuk nog op koffie en thee en het werd langzamerhand tijd om richting start te gaan. Daar zagen we nog meer clubgenoten en we kletsten gezellig bij. Iedereen wenste elkaar succes en de halve marathon vertrok als eerste. Bjorn begon zich in te lopen en na een tijdje wandelde ik met hem richting start. Daar klonk het schot en weg was die! Ik hoopte dat het hem zou lukken zijn pr te verbeteren. De eerste lopers kwamen na verloop van tijd binnen en ik zag ook teamgenoten voorbij denderen. Ik maakte een paar foto’s van hen en ik keek nauwlettend op de klok. Er zat nog steeds een pr voor onze Bjorn in. En ja, daar kwam hij aan. Hij rende net door de bocht en zat achter een meisje aan. Met een verbeten gezicht en grote passen baande hij zich een weg richting finish. Ik maakte snel een paar foto’s, en zo bleek later, hij had op dat traject zowaar een zweefmoment! Geweldig! Hij passeerde de jongedame en had de gang er goed in. Ondanks dat het voor mij dan moeilijk is omdat ik zelf niet mee kon doen, kan ik van dit mooie moment genieten. Bjorn is helemaal in zijn element en gaat er echt voor, prachtig in één woord! Hij stuift over de lijn en ik denk aan de tijd te zien dat er zelfs nog een kleine pr in zit. Dat zou helemaal de bekroning zijn. Dat gaan we later op de uitslagen wel zien, maar iemand heeft hier een schitterende dag gehad, dat is duidelijk! We kijken samen naar het binnenkomen van de bekenden en feliciteren hen met de persoonlijke overwinningen. Bjorn en ik eten nog even een broodje hamburger voor het goede doel. Want als je een hamburger eet, steun je een of ander iets. Ik weet niet eens welk doel maar een hamburger gaat er altijd wel in. Even later voegt Luuk zich weer bij ons en ik ben blij dat we weer in de warme auto huiswaarts keren. Want het was wel mooi weer maar koud als je alleen aan de kant staat te kijken. We nemen afscheid van Bjorn die met een big grijns nog eenmaal zwaait. Even later drop ik Luuk bij zijn huis af en tevreden keer ik ook huiswaarts. Leuke dag met veel gelukkige mensen!