Een zwaar en prachtig parcours Kustmarathon
Zeeland 5 oktober 2013

door Peter Disseldorp

Dat het een zwaar parcours zou zijn was mij bekend, maar dat het zo zwaar zou worden had ik niet verwacht. Ik ken het parcours van Egmond en de Berenloop, maar die zijn eenvoudig ten opzichte van de kustmarathon. Niet voor niets is de kustmarathon op de website trail-running.nl geclassificeerd als een uitdaging met een 3 op een schaal van 5. Ik had mij in januari al ingeschreven voor de kustmarathon in Zeeland van 5 oktober 2013. Als geboren en getogen Zeeuw zou ik de kustmarathon moeten lopen en met 1400 finishers in 2012 is de kustmarathon de derde in de rij na Rotterdam en Amsterdam. Met de inschrijving moet je dan ook op tijd zijn, want vol is vol. De route van de kustmarathon gaat van Burgh Haamstede via de Oosterscheldekering, Veerse dam naar Zoutelande.

Mijn voorbereiding was goed verlopen. Ik had een aantal heuveltrainingen opgenomen in het schema om mij voor te bereiden op de duinen. Voorafgaand aan de marathon voor het werk een hele week vergaderen in Italië en vrijdag gelijk van Schiphol naar Zeeland om de volgende dag “uitgerust” aan de start te staan. Ik kon zaterdagochtend meerijden met een oom en tante naar Burgh Haamstede, want zij brachten mijn neef ook naar de start. Hij had een mindere voorbereiding en wat blessures, maar was van plan om een streeftijd 3,5 uur aan te houden. Gezien het parcours, had ik niet echt een streeftijd maar hoopte op 4,5 uur.

Burg Haamstede is klein toeristisch dorp en het centrum werd overspoeld met de lopers. Na de twaalf slagen van de torenklok werden we weggeschoten. De eerste 4 km gaan door het dorp en de beboste duinen van Schouwen-Duiveland, alwaar de eerste twee heuvels werden bedwongen. Dan volgt ongeveer 1,5 km strand, waar we gelukkig nog over hard zand konden lopen. Na het strand komt de Oosterscheldekering. Het was vochtig warm en de zwakke wind gaf enige verkoeling. Het uitzicht op de kering is mooi, de grote stalen constructies van de schuiven rechtsonder je en links uitzicht op de Oosterschelde met in de verte de Zeelandbrug en aan de andere kant de Noordzee. Vanwege de drukte bij de start had ik na Burgh Haamstede gemiddeld 6:30 per kilometer gelopen. Op de kering versnelde ik naar 5:30 per km en dat tempo bleef ik lopen tot het einde van de Veerse dam (19 km punt).

Wat toen volgde was een uitputtingsslag van 7 km over het strand. Door de vloed was de enige weg door het mulle zand. Ik heb nog een tijd bij de waterlijn gelopen, maar dat zand was ook niet altijd hard en regelmatig een golf over je schoenen is ook geen pretje. Ik kon mijn snelheid op 6 min 30 houden en achteraf gezien had ik veel trager moeten gaan. De halve marathon tijd op het strand was nog 2:02:06. Na het strand kwamen we op het pad over de duinenrij. Het strand had mij teveel energie gekost en de snelheid was na 30 km (3:04:59) eruit.

Bij Domburg stonden mijn moeder en zus mij aan te moedigen. Het aanbod van mijn zus om mee te gaan met de auto, leverde haar gelijk “kritiek” op van omstanders over een dergelijke demotiverende opmerking. Ik heb haar aanbod vriendelijk afgewezen en ben verder gelopen. Na Domburg volgt nog een pittige heuvel, de zogenoemde Hoge Hill, waar je in een korte afstand van 7 naar 24 meter hoogte loopt. Gelukkig gaan na Domburg de duinen over in de Westkapelse zeedijk en dan loop je op een vlakke asfalt weg. Bij Westkapelle gekomen was ik er helemaal klaar mee, maar na 37 km stop je niet. De weg ging weer over de duinen (pfff!!), een prachtig pad over de toppen van de duinen volgde. Het uitzicht is magnifiek met links het eiland Walcheren en rechts de Westerschelde met de zeeschepen van en naar Antwerpen. Het parcours was nu alleen maar dalen en stijgen. Het stijgings-en dalingspercentage was soms dusdanig dat het pad overging in een trap. Heel prettig voor de kuitspieren in de laatste kilometers van de marathon.

Als toetje nog een kilometer over het strand en bij Zoutelande de zeedijk over. Mijn oom en tante zaten op de dijk heerlijk in het zonnetje de lopers aan te moedigen. Voor ik het wist kwam mijn 72 jarige oom achter mij aan om een duwtje in de rug te geven en mij aan te moedigen (NB: hij liep de kustmarathon in 2007 in 4:04:35). Na een scherpe bocht nog een trap van de zeedijk naar beneden naar de finish. Na 4 uur en 46 minuten kwam ik eindelijk over de finish. Toen het aanbod van mijn zus om mee te rijden aanvaard.

Over de laatste 12 km had ik 1 uur en 46 minuten gedaan (volgende keer de rollator mee). De Kustmarathon in Zeeland heeft een zwaar maar prachtig en afwisselend parcours met mooie vergezichten (hieronder de hoogtekaart). Een marathon, die zeker voor herhaling vatbaar is.