De koude lange weg naar Hamburg op 21 april 2013

door Coos Datema

Na een korte rustpauze na de marathon van Amsterdam begon ik al op tijd met de specifieke voorbereiding op Hamburg. Dat had twee redenen: ik kon zo lekker meedoen met de groep voor Barcelona en ik kon eens experimenteren met een voorbereiding van 20 weken. In januari liep ik al mijn eerste dertigers. Niet snel, maar echt long slow distance tempo. We hebben ijskoude kilometers tegen de harde oostenwind gelopen. In Schoorl een prachtige Groet uit Schoorl gelopen met sneeuw in de dennen en op de duinen. Daarna de volgende dertigers, met de Barcelona groep, een keer met Jodi en een keer alleen. Op tweede paasdag de voorbereiding in stijl afgesloten met twee etappes van een ijskoude 60 van Texel.

Daarna wat taperen, maar niet te gek. Ik had goed naar Bart Dikkeboer geluisterd en nooit meer dan twee dagen rust genomen. Het begon behoorlijk te kriebelen, dus was ik blij dat ik op vrijdag met vriend R., die ook zou lopen maar jammerlijk geblesseerd is geraakt, naar Hamburg kon reizen. We hadden een etage schuin boven een pizzeria gehuurd, dus de eerste avond pizza. Daarna nog een biertje en een colaatje gedronken in een café waar nog gerookt werd. Om die reden het lokaal maar weer snel verlaten en het bed opgezocht. Omdat de pizza zo zout was, moest ik er die nacht regelmatig uit om water te drinken. Zaterdag fietsen gehuurd, de startnummers opgehaald en de stad verkend. ’s Avonds pasta met reepjes struisvogelvlees gegeten. Zondag om half zeven opgestaan, broodjes naar binnen gewerkt en de U Bahn naar de start genomen. Daar zagen we dat er meer mensen op het idee gekomen waren hier een stukje te gaan lopen. Omdat het ’s ochtends nog echt koud was en het ’s middags 15 graden zou worden, was het moeilijk kleding te kiezen. Ik koos voor kort en een hemdje met dun ondershirt. Dit bleek een goede combinatie. Na de herdenking van de aanslag in Boston (Sweet Caroline) gingen we los. Ik had de eerste kilometers zoveel moeite een tempo te vinden, dat ik de hele Reeperbahn gemist heb. Daarna kwam ik in een lekker tempo terecht en kon dit tot en met kilometer 30 aardig volhouden. Dat was 20 kilometer genieten ondanks de oneffenheden. Gelukkig had ik twee weken eerder Peter Disseldorp zien dalen, dus wist ik nu ook hoe het moest. Heuvel op rustig aan en als een dolle er van af. Bij de haven was het publiek fantastisch, ook R. was er om mij aan te moedigen. Hierna via de Binnen Alster naar de Außen Alster. Mooie wijken, mooie huizen en fantastisch volk dat weet hoe je lopers moet aanmoedigen. Toen ik de wind in de rug zou krijgen, dacht ik dat het uitlopen een eitje zou worden. Toen begonnen de laatste twaalf kilometers. Bij kilometer 30 lag ik nog op schema 3:45, maar in de volgende kilometers moest daar toch wel fors op ingeleverd worden. Toch finishte ik na een waar gevecht met mezelf, de elementen en collega-lopers die nota bene op de blauwe lijn plotseling stil gingen staan, in een voor mij hele nette tijd van 3:50:17

Geen 3:45, geen PR, maar wel een hele mooie marathon en een bijzondere voorbereiding. Ik weet nog niet welke marathon ik in het najaar ga lopen, maar mijn beste drie marathons liep in het buitenland.