Een marathon met een bijzondere voorbereiding

door Dick Postema

Inleiding

Zondag 27 augustus 2006 was het dan eindelijk zover en mocht ik proberen mijn eerste marathon te lopen. Mijn voorbereidingen waren niet echt ideaal geweest. Nadat ik begin dit jaar gestart was mijn trainingen te intensiveren (wat langer en vaker lopen dan 1 keer per week, buiten de Loopgroep om, begonnen mijn (Socutera) knieën al snel op te spelen zodat ik gedwongen werd het wat rustiger aan te doen. Het bleef echter kwakkelen, zelfs die ene keer lopen in het weekend gaf problemen, zodat ik mij medio april genoodzaakt zag om maar ‘even’ helemaal te stoppen. Een paar weekjes rust werden uiteindelijk bijna 3 maanden, en als ik daarna weer op de oude voet verder had moeten gaan dan had ik nooit een marathon kunnen lopen. Dan had ik mij moeten beperken tot de minder lange afstanden.

Chi walking

In mei las ik in Runners World een berichtje over Chi walking, een fenomeen dat uit Amerika is komen overwaaien en het ultieme antwoord zou zijn op al het blessure leed dat iedere loper wel kent. Ik heb de moeite genomen om met een van de trainers die in het artikel werden genoemd te corresponderen, wat er toe geleid heeft dat ik op 8 juli een workshop Chi walking in Baarn heb gevolgd. Dat was sinds april de eerste keer dat ik weer gelopen heb. Gewapend met mijn nieuwe kennis en ervaringen vanuit de workshop, heb ik mijn doorstart gemaakt. In de mij resterende 7 weken tot aan de marathon heb ik 2 keer per week getraind, zonder dat ik nog hinder ondervond van mijn knieën of ander blessure leed.
Ik kan er gelijk aan toevoegen dat het ook met Chi walking niet de bedoeling is om je in zo’n korte tijd jezelf klaarstoomt om een marathon te gaan lopen. Integendeel, want Chi walking is juist niet prestatie gericht. Ik heb welbewust de grenzen opgezocht, om toch nog op tijd klaar te zijn voor de eerste editie van de stad Groningen marathon.

De marathon

Op zondagochtend 27 augustus, ruimschoots op tijd naar Groningen vertrokken om mijn champions chip en nummer op te halen, mijn tas met kleren naar de Vismarkt te brengen en mij in alle rust nog even voor te bereiden op wat ging komen. In tegenstelling tot de 4 MIJL ging het er gemoedelijk aan toe, bleven de grote mensenmassa achterwege en konden we om 0.9.30 uur van start gaan bij een zeer aangename temperatuur.
Langs een mooi parcours werden we naar Hoornse meer geleid en de aanmoedigingen waren niet van de lucht. Het enthousiasme was hartverwarmend en dat behalve je nummer ook het voornaam was vermeld was een fantastische vondst. De eerste 20 kilometers liepen als een trein en ik begon dan ook vol goede moed aan mijn 2e helft van de marathon. Eenmaal de stad uit richting Kardinge lieten de kilometers zich echter gelden, namen ongemakken toe en had ik het beste gedeelte achter mij gelaten. Gaandeweg werd het wat meer afzien en in de wijk Selwerd volgde een kleine inzinking, waarbij van rustpost naar rustpost liep om daar in alle rust even wat bij te drinken. Gelukkig kwam er een grote groep (Estafette lopers?) voorbij en daar ging genoeg stimulans vanuit om daarna de rest van het parcours in één stuk uit te lopen. 
Wat mentaal zwaar en vervelend was (zeker als je bekend bent in de stad), is dat je op de laatste paar kilometers vier of vijf keer dacht de doorsteek naar de finisch op de Vismarkt te kunnen maken en dan elke keer weer de andere kant werd opgestuurd. Dat het inmiddels ook was gaan stort regenen tegen de tijd dat ik aankwam, was in dat opzicht maar bijzaak. Uiteindelijk bereikte ik na 4 uur 1 min 57 sec. de finish, moe maar ook zeer voldaan dat ik het toch maar gehaald had. Een fantastische ervaring en zeker voor herhaling vatbaar.