Fisherman’s Friend StrongmanRun Hellendoorn 8 september 2013

door Jan Pijpker

Eindelijk was het dan zover de dag van de RUN was aangebroken, waar we met een 5 tal collega’s al zolang over spraken.

De wekker liep af om 8 uur en ik hoorde het gelijk al dit is het weer voor een Strongman, het regende namelijk erg hard op het dakraam. Van bed af, douchen, loopkleding aangetrokken en lekker ontbijten en ondertussen even op buienradar gekeken en werd daar niet vrolijker van. Om 08:45 uur naar de trein gewandeld en daar met natte voeten aangekomen en die werden de eerste uren ook niet meer droog. Om 10:00 uur met het team en supporters in de auto’s op naar Hellendoorn, terwijl het nog steeds hard regende. Onderweg de buienrader nog even gecheckt en dat zag er beter uit. Bij aankomst in Hellendoorn was het zowaar droog en dat bleef het ook de rest van de dag. Aangekomen op de start en finish locatie zagen we gelijk een aantal hindernissen die ons prikkelden om van start te gaan, maar we moesten nog even een uurtje wachten. Ondertussen even wat rond gekeken en nog even iets eten en drinken. Een half uur voor de start naar het startvak gegaan wat toen al redelijk vol was, er stonden zeker al twee derde van de lopers klaar. Tijdens het wachten op de start werden we door een dj opgezweept met lekker house muziek. Om 13:00 uur ging het startschot en gingen we onder de mooie klanken van AC/DC van start. Alle 8000 lopers gingen vol goede moed op weg. Na 30 meter de eerste bocht die door de regen vol met water stond, gelukkig kwamen we daar goed doorheen. Lekker proberen in je ritme te komen was er niet bij, want de eerste meters gingen gelijk vals plat omhoog door drassig zand. We gingen linksaf en daar kwamen de eerste hindernissen in zicht, namelijk overdwars gegraven droge sloten van ongeveer 160 cm diep. Je kunt je wel voorstellen dat 8000 lopers daar nooit tegelijk rennend door kunnen en we moesten daar dan ook even wandelen. Na dit kleine oponthoud gingen we weer verder naar de volgende hindernis, dit was een erg donkere tent waar je echt helemaal niets zag het was er zo donker dat mijn collega gewoon tegen mij bleef praten, terwijl ik niet meer in zijn buurt was. Uit de tent werden we verrast door een lekker zeepbad. Hierna konden we weer een stuk verder rennen. Na een afstand van 4km moesten we een duin op en deze was zo stijl zodat we op handen en voeten trekkend aan boomwortels naar boven gingen. Zwaar hijgend storten we ons weer naar beneden waar we er achter kwamen dat we gelijk weer omhoog moesten klauteren, dit alles herhaalde zich 5 keer. Hierna gingen we weer naar het start en finish gebied waar we oa een 8 meter hoge glijbaan beklommen, door een ijskoud bad moesten zwemmen en door een tunnel met stroomdraden waar je een schok kreeg die je voelde in je enkels. Nog even over 2 containers vol met water klimmen en daarna tijgeren door de drab onder een loopbrug door. Als je even je achterwerk te ver omhoog deed kreeg je te maken met stroomdraden en ik kan je uit ervaring vertellen dat een stroomstootje op je achterwerk erg motiverend is om te gaan tijgeren. We hadden de eerste ronde van 6 km er op zitten en door de drukte bij en na de start hadden we er 01:15 uur over gedaan. Gelukkig kwam nu een lang stuk waar we lekker konden door lopen hoewel, lekker lopen niet helemaal waar was, je moest natuurlijk wel door plassen en blubber heen lopen en proberen de natuurlijke hindernissen zoals boomstronken proberen te ontwijken. Dit lukte lang niet iedereen en het is een leuk gezicht iemand languit te zien vallen in een lekkere vieze plas. Na 10 km moesten we door los zand naar beneden en kruipend onder een net door weer naar boven. Hierna werden we bevoorraad dmv zakjes met fruit, in ieder zakje zat een banaan, appel en een stukje sinaasappel en dit alles voor 8000 lopers. Na het eten van de banaan weer proberen te lopen, dit werd steeds moeilijker,want door al het water en zand/blubber waren kleding en schoenen behoorlijk zwaar geworden. Op 12km kwamen al snel de volgende hindernissen weer in zicht.

Dit waren een tiental schuttingen van 150cm tot 220cm hoog met daar tussen netten waar je onder door moest kruipen/tijgeren. Met behulp van mede deelnemers ook dit overwonnen en zelf regelmatig iemand geholpen, alwaar de dames toch wel de meeste zetjes kregen. We hoorden in de verte de housemuziek alweer en dat gaf nieuwe energie, maar op 14km kwamen we weer op het eerste rondje en moesten we weer die 5 erg zware duinen op en af. Daarna het start en finish parcours weer doen zoals glijbaan, apenrek, zwembad, tijgeren ed. Waarna we na 18 km en 3:36 uur met zijn 5en over de finish kwamen. Hier werden we opgewacht door een aantal jonge dames die de taak hadden om ons gezicht te ontdoen van alle vuil, daarna even door een container met water om het ergste vuil af te spoelen waarna de brandslang wachtte voor de rest. Na de finish kregen we van de organisatie nog een pasta maaltijd en een alcoholvrij biertje. Ondertussen waren ook onze supporters weer bij ons en begon het nagenieten onder een hapje en drankje.

Is dat nu leuk 18km lopen/rennen, door de blubber tijgeren/kruipen en 31 hindernissen nemen? Ja, als je niet bang bent om vies te worden en houdt van afzien.