PWN Halve Marathon Egmond 11 januari 2009
door Marco Warnier
Na mijn debuut gemaakt te hebben bij de halve marathon in Blijham leek
het me een uitdaging om ook in Egmond aan de start te verschijnen. Op de
training al heroïsche verhalen gehoord van Arend-Jan dus dat wilde ik ook
wel eens meemaken. Helaas bleek het niet meer mogelijk te zijn om zelf in
te schrijven, dus had ik de hoop al opgegeven toen ik 8 januari op de
nieuwjaarsreceptie van de loopgroep kwam. Het onderwerp Egmond kwam daar
toch ter sprake, waarbij ik nogmaals aangaf best mee te willen lopen maar
geen startnummer had. Gerrit wou nog wel een poging doen om wat mensen te
bellen, toen ik opeens werd aangeschoten dat er binnen de loopgroep nog een
startnummer beschikbaar was: Corry van Dongen kon helaas zelf niet meelopen
maar had haar startnummer nog thuisliggen. Gelijk het ijzer smeden als het
heet is, dus dezelfde avond had ik een envelop met startnummer voor Egmond
in mijn bezit! Als tegenprestatie gaf ik aan een verslag op de site te plaatsen.
De weervoorspellingen waren best goed, er werd zonnig weer voorspeld
maar wel koud met een harde (windkracht 6) zuidenwind. Dat kon langs de kust
weleens tegenvallen, 7km met de wind tegen! Maar eerst met de bus nog naar
Egmond toe, dus samen met Rob op zondagmorgen vroeg naar Groningen gereden.
Het was een ontspannen busreis en ruim op tijd waren we in Egmond aangekomen.
Echt perfect geregeld zo met de bus, midden in Egmond en we konden onze
spullen in de bus achterlaten. Tijd genoeg om nog koffie te drinken in Egmond
en even te kijken langs het strand. Er stond inderdaad een straffe wind en de
gevoelstemperatuur was flink laag.
Om 12:50 zou ik starten, het eerste recreantenvak achter de wedstrijd- en
businesslopers. Omdat de meesten die mee waren in de bus in het wedstrijdvak
zouden starten, had ik tijd genoeg om in mijn startvak te komen en een plekje
vooraan te zoeken. De wegwerpponcho was wel nodig om tijdens het wachten niet
teveel af te koelen. Uiteindelijk stond ik bij de start inderdaad helemaal
vooraan, dus door Egmond kon ik mooi zonder problemen lopen. Voor ik het dorp
uitwas (3km) kwam ik de eerste businesslopers al tegen, en op het strand was
het 1 langgerekt lint van hardlopers. Wat een mooi gezicht als je dan vanaf
het duin het strand oploopt en je ziet al die mensen lopen zover als je kunt
kijken! Ik koos ervoor om aan de rechterzijde te lopen in de hoop zolang mogelijk
een harde ondergrond te hebben. Door de harde wind werd je gewoon gedwongen
bij de groep te blijven, als je in je eentje probeerde stond je gevoelsmatig
gelijk stil zo hard waaide het (en ik heb het geprobeerd ?). De vloed kwam ook
alweer opzetten, daardoor kon ik niet voorkomen dat ik op een gegeven moment
toch een nat voetje haalde. Gelukkig heb ik daar de rest van de loop geen last
(blaren) van gekregen.
Na 7km strand een lekkere klim de duinen in, en na 10,5km stond de klok op
49:14. Vanaf dat moment kregen we de wind in de rug en met het zonnetje erbij
warm je dan al snel op. Het was nog steeds 1 langgerekt lint van hardlopers
door de duinen, wat het helaas onmogelijk maakte je eigen tempo te lopen. Dus
dan maar genieten van het mooie uitzicht, zelfs midden in de winter is het een
mooi gevarieerd duingebied!
Na ongeveer 19km kon ik toch wel merken dat ik te hard had gelopen op het
strand, de pijp begon leeg te raken. En dan komen er nog een paar gemene klimmetjes
waarbij de Bloedweg vlak voor het einde toch echt wel pittig is! Vlak voor de
finish moet je ook nog even omhoog waarna ik na 1:40:13 de welverdiende (?)
medaille in ontvangst mocht nemen.
Even bijkomen, drinken en dan uitlopen op weg naar de bus. Samen met Rob op
zoek naar het sportcentrum voor een douche, helaas was dit niet mogelijk waar
wij waren omdat het zwembad waar de kleedruimte inzat vorig jaar failliet was
gegaan. Dan maar alleen omkleden en de douche tot ’s avonds uitstellen. De bar
was wel open dus nog even kunnen genieten van een biertje voordat we met de bus
weer terugreden naar Groningen. Uiteindelijk om 19:30 weer thuis en dan snel
onder de douche.
Al met al was dit een fantastische ervaring om mee te mogen maken, en daarvoor
wil ik Corry van Dongen ook via deze weg bedanken dat ik haar startnummer over
mocht nemen. Omdat de voornaam op het startnummer stond ben ik gedurende de loop
verschillende keren als Corry aangemoedigd!