Nieuwjaarsloop, de Wilp 5 januari 2013

door Lies van der Wal

Na de oudejaarsloop in Blijham was ik blij dat we dinsdags niet hoefden te trainen omdat ik behoorlijk stijve spieren had. Het had nogal wat van me gevergd op deze afstand. Oud en nieuw lekker rustig aan gedaan met alles en toch nieuwjaarsdag de moed en energie gevonden om eens lekker voor mezelf te lopen. Ik zeg eens voor mezelf omdat ik de voorgaande weken alleen maar met anderen had gelopen. Hetzij een training, wedstrijd of toevallig met iemand mee rennen. Dus leuke mp3-tjes op mijn speler gezet, de dopjes in de oren en gaan. Mijn plan was om even via de Lindt naar Den Horn en dan vanaf de hoge hoeve oversteken naar Aduard 800. Maar eenmaal onderweg besloot ik om via de Hereweg naar Den Horn te gaan. Er stond een behoorlijke wind wat mijn snelheid niet ten goede kwam, maar het verzette de zinnen. Eenmaal bij de hoge hoeve vond ik het verstandig om via de straatweg weer terug te gaan. En daar had ik de wind pal in de rug, ik kreeg vleugels. Voor mijn gevoel ging ik zo hard dat ik dreigde te gaan vallen. Lekker gelopen!

De donderdagavond wilde ik toch wel even gezellig trainen met de groep, en aldaar besloot ik om mee te doen aan de Wilp. Er waren tenslotte heel veel clubleden die mee wilden doen aan dit evenement, dus waarom ik niet?

Zaterdagmorgen sta ik al vroeg op. We drinken wat koffie en we gaan allebeide ons werk doen in en om het huis. Voor mij is dat was opvouwen, stofzuigen, caviahokken schoonmaken en ons huis schoonmaken. Gelukkig ben ik bij en dus rond een uur of elf klaar. Ik maak uitsmijters en koffie en roep Foeke in huis. We eten en drinken en daarna maak ik me klaar om naar De Wilp te vertrekken. Ik pik Luuk op en we rijden naar Frans, waar we hebben afgesproken. We zijn de eersten en al spoedig komen daar nog veel meer clubgenoten bij. We krijgen koffie en iedereen overlegt met elkaar over de afstanden die men wil gaan lopen. Uiteindelijk gaan de mensen van de halve weg omdat die eerder moeten starten dan de rest. Even later gaat de tien kilometer ploeg ook met elkaar in de auto’s. We rijden richting Marum waar het steeds warmer wordt in mijn auto. Ook al heeft mijn auto kortgeleden een reparatie aan de airco gehad, het wordt heter en heter. Frans gooit het raam open en een koude wind koelt ons even af. We arriveren in De Wilp en vinden gelukkig voldoende parkeerruimte. Het smoort hier van de Zuidhorners en met een grote groep schrijven we ons in. Het blijkt dat we ruim op tijd zijn om de halve te zien starten en we gaan langs de kant staan. Er wordt een vuurpijl de lucht ingeschoten als zijnde het startschot, en weg gaan de halve marathon mensen. We moedigen met ons allen de clubgenoten aan en het blijkt dat ze een klein rondje door het dorp lopen om nog eenmaal voor ons langs te trekken. We applaudisseren en wensen ze nogmaals veel succes. Langzaam verdwijnen ze uit ons vizier en wij maken ons op om ook te lopen. Ik sta achter in het startvak en wordt erop geattendeerd dat de loopgroep maatjes veel verder naar voren staan. Normaal wil ik graag een beetje achterin omdat ik dan makkelijker loop, maar omdat de rest van de ploeg voorin staan sluit ik me aan. Ook bij ons wordt er een vuurpijl de lucht ingeschoten en we beginnen onze ontdekkingsreis in en om De Wilp. Het begint met een kleinstukje door het resterende dorp over de brug en dan de eerste rechts. Ik loop nog steeds met clubgenoten en al spoedig worden we ingehaald door Frans. Dat mag de pret niet drukken en we zetten gewoon stug door. Het weer is geweldig! Het is niet koud en er staat praktisch geen wind. Op een bepaalt moment wordt ik gedwongen om iets rustiger aan de doen en ik laat iedereen gaan, en loop alleen door. We krijgen bij twee waterposten onderweg thee of water of een stukje mandarijn. Ik ga in beide gevallen voor de lauwe thee met suiker. Ik neem een paar slokjes en gooi de rest weg. De route loopt langs leuke weggetjes met daaraan mooie boerderijen en leuke huizen. De wegen zijn omgeven met veel bosjes en bomen. Ik was hier nog nooit geweest en kijk met verwondering om me heen.

Ik word nog een paar keer in gehaald door een paar mensen en besluit dat het nu wel welletjes is. Gas bij, dus! We gaan over een fietspad en ik zie in de mijn nieuwe doel. Een paar oudere mensen die mij een tijdje geleden hebben ingehaald. Die ga ik dus terug inhalen, kostte wat het kost. Het gaat mij zo te zien ook nog lukken, want ik nader hun gestaag en ik zie dat we nog drie kilometer moeten. Intussen haal ik Corrie in die helemaal niet lekker loopt. Ik wens haar sterkte en ga verder. Al die kilometer bordjes hoeven voor mij ook niet zo nodig. Soms is het wel makkelijk, maar het ontmoedigd ook wel eens. Denk je dat je al ver bent, zie een bord dat je nog zeker zeven kilometer moet. Alleen het laatste bord is wel prettig, dan is het einde in zicht. Uiteindelijk lukt het me om ook de oude mensen in te halen. Ik loop nog even met hun op en we praten nog een paar woorden met elkaar. We zien samen de eerste van de halve ook al voorbij komen en ik weet dat het nu niet meer ver is. Voorzichtig kijk ik op mijn horloge en zie tot mijn grote teleurstelling dat mijn gestelde doel niet meer gerealiseerd kan worden. Dat is jammer, maar het neemt niet weg dat ik niet mijn best heb gedaan. Volgende keer beter en ik blijf positief doorrennen om er toch maar wat van te maken. Bij het kerkhof moeten we de weg oversteken en dan rechtsaf weer naar het centrum van De Wilp. Even later hoor ik de omroeper al, en zie de finish. Ik sprint erover en hang eerst even uit te hijgen over het hek. Ik heb het gered, en blij haal ik mijn drinken op. De Zuidhorners die voor mij binnen zijn gekomen feliciteren me en we praten met elkaar over ieders ervaringen. Nog twee van ons komen binnen en dan is de tien kilometer compleet. We gaan onze herinneringen halen en kleden ons om. Dan vertrek ik met de mensen in mijn auto alvast naar huize Frans, waar soep en broodjes ons staan op te wachten. De airco doet het wonderwel weer, mijn humeur wordt er weer beter op. Bij Frans ruiken we de soep van Maria al. De soep is verrukkelijk en de broodjes gaan er ook in. We horen dat er deze dag nog een persoonlijk record is gelopen door Marian de Haan, en dat Meindert ter Veer de eerste van de tien kilometer is geworden. Gefeliciteerd Marian en Meindert! Luuk en ik bedanken Maria en Frans voor de soep en het drinken en natuurlijk de gastvrijheid, en gaan opgewekt naar Aduard. Zo de kop is eraf, de eerste van 2013! Hoeveel zullen er nog volgen?