De Dwars Door Drenthe Marathon, 14 oktober 2006

door Bé Kloezen
met foto's van Jan Leijenaar

Wanneer je een stukje schrijft voor de Rode Loper of voor de site van de Loopgroep is dat natuurlijk heel wat anders dan wanneer je de dag na de marathon (in dit geval die van Groningen) op een verjaardagfeestje zit en na het voetbal en andere belangrijke dingen ook de marathon nog ter sprake komt. Zeg ik enthousiast dat ik deze ook gelopen heb en dan vragen ze: Hoe lang doe jij daar nou over Bé, ongeveer 2 uur? En als ik dan antwoord van iets meer dan 4 uur dan zie je dat ze dat maar niks vinden.

Maar goed jullie die dit lezen hebben veel meer verstand van zaken en hoef ik ook niet uit te leggen dat een marathon iets langer is dan 42 km.

Er zaten maar zeven weken tussen de marathon van Groningen en die van Drenthe, maar omdat de laatste een éénmalige zou zijn en dat deze in mijn geboorteplaats Hoogersmilde startte was voor mij de reden om me in te schrijven.

Een weekje rust na Groningen, toen het schema weer opgepakt, drie keer een 32 km lange duurloop gedaan, de laatste twee weken wat rustig aan en toen was het zaterdagmorgen 14 oktober.

In tegenstelling tot wat aanbevolen werd toch maar met de auto (eerst ArendJan nog gehaald) naar Hoogersmilde gereden, onderweg besprekend dat het waarschijnlijk voor de tijd van het jaar en de marathon te warm zou worden en balend van de oostenwind. (In oktober hoort het vanuit het westen te waaien/stormen).

Ruim van tevoren bij de start, maar dat uur gaat snel voorbij, je komt bij dit soort evenementen vaak dezelfde mensen tegen, je wisselt wat ervaringen uit en besteedt uiteraard ook de nodige tijd aan het inlopen.

De aanleiding voor deze marathon was de opening van de N381 (Friese grens- Emmen), dus liepen we na de start eerst twee kilometer richting Friese grens, daar een korte draai en toen 40 kilometer met de wind op de kop richting Emmen.

Eén lange rechte weg met hier en daar bij de viaducten (toch wel veel) wat toeschouwers en voor de rest alleen de lopers en de ononderbroken groene streep.

Weggegaan met de bedoeling rond de 4.15 uit te komen, dus 6 minuten per kilometer, heb ik dat tot het eind kunnen volhouden (tijd halve 2.05 en nog iets) en eindtijd 4.11.14.

Om de vijf kilometer twee bekertjes water gedronken en daar ook echt even de tijd voor genomen en bij vijftien kilometer een zakje Power gel met een extra beker water om het weg te spoelen en daar doe je het dan mee.

En ook hier was het weer zo dat de marathon eigenlijk maar 5 tot 7 kilometer duurt en dat zijn dan de laatste, naar verhouding moet je daar erg veel energie in stoppen en de voorraad daarvan is op zo’n moment niet groot meer.

Maar de laatste kilometer met veel publiek en de eindstreep binnen handbereik doen je al de pijntjes en zweetdruppels (het gezicht wit van het zout) weer vergeten. Het is elke keer weer geweldig om onder het finishdoek door naar de medaille te lopen, in dit geval de 23ste.