Oudejaarsloop Blijham 27 december 2008

door Anna van Gelderen

Zaterdagochtend vroeg: ik ben thuis driftig in mijn dozen met hardloopkleding aan het graven. Wat moet ik allemaal wel niet aan en mee? Het is ineens ijskoud geworden met een gemeen noordoostenwindje en ik wil niet dat mijn tenen er onderweg afvriezen, want je kunt als haas niet even halverwege kapot gaan. Ik heb vandaag de zware verantwoordelijkheid om clubgenoot Peter naar een tijd van onder de 2 uur op zijn debuut-halve te loodsen en die verantwoordelijkheid neem ik buitengewoon serieus. Ik heb gisteren dus geen spatje alcohol gehad, ben vroeg naar bed gegaan en heb slechts twee stukken taart gegeten (i.p.v. vier of vijf).
Uiteindelijk zit ik met een stuk of vijf laagjes in in de auto, waarvan er twee eigenlijk bestemd zijn voor après, als ik bezweet en wel zit bij te komen en vooral niet mag verkleumen. We gaan gezellig met een hele meute naar Blijham (ik tel meer dan twintig loopgroepers) en wonderlijk genoeg heeft iedereen een grijze auto, behalve de mensen die een zwarte auto hebben. Zijn wij zo'n kleurloos clubje?
In Blijham rijden we zonder ook maar één keer te verdwalen naar de sporthal, met als gevolg dat we een uur vóór de start al ter plekke zijn. Binnen is het verrekte druk en buiten is het  verrekte koud. Maar de zon schijnt wel, wat een hele verbetering is met vier jaar terug, toen ik hier ook liep en ik bijna depri werd van het grijze, natte, donkere weer.
Alles lijkt strak georganiseerd, op één ding na: waar zijn de matten bij de start? Hoe moeten onze chips nu straks weten dat wij gestart zijn? Zorvuldig zelf klokken dan maar en pas op de streep de stopwatch indrukken, wat ruim na het startschot is, want Peter en ik hebben ons bescheiden en verdekt ergens achteraan opgesteld.
Nou, daar gaan we dan. Nu strak het tempo op mijn Garmin in de gaten houden. Peter wil net onder de twee uur lopen, maar ik weet zeker dat hij gemakkelijk 1:58 kan lopen, dus we gaan stiekem op een tempo 5:36 weg en daar blijven we op. Tenzij Peter natuurlijk onderweg voortekenen van acuut-erbij-neervallen gaat vertonen (zwalken, waggelen, wartaal uitslaan) - dan moet ik snel inhouden, want ik heb beloofd dat ik hem in dat geval naar de finish sleep, wat me niet zo'n fijn vooruitzicht lijkt. En dan komen we ook niet meer binnen de twee uur aan.

met dank aan de Loopgroep Bedum voor de foto

Maar alles gaat goed, ondanks de kou waar we niet aan gewend zijn en dat gemene noordoostenwindje. We genieten van het uitzicht, van de bosjes, van de houtwalletjes, van de molens , van de dorpjes en gehuchtjes, de landweggetjes en al die stoere verkeersregelaars op elk kruispunt.
Tussen kilometer 10 en 18 begin ik het zwaar te vinden, maar als haas kun je daar niets van laten merken en ook Peter rent nog steeds stug door op de 5:36 van mijn Garmin. Rond de 18 km halen we Selie en Geja in die we al tijdenlang ver voor ons in het vizier hebben gehad. Mijn sadistische inslag doet zich gelden en ik ga prompt een stuk gemakkelijker lopen nu ik deze twee ervaren marathonloopsters heb ingehaald. Op 19 km versnel ik tot 5:27. Peter komt nog steeds prima mee, wil niet sneller, maar volgt na 20 km niettemin uitstekend als ik nog een tandje hoger ga naar 5:18.

De oogverblindend mooie onderzetters met sponsornamen, waarvan iedere deelnemer er na afloop maar liefst vier ontving (in smaakvolle feestverpakking).

We finishen in een tijd van 1:57:50! Joepie! Inmiddels liggen er wel matten. De klojo's: nu hebben ze van iedereen de brutotijd gemeten en worden beschaafd-bescheiden types als Peter en ik afgestraft voor ons nette gedrag bij de start.
Maar goed, daar gaan we ons verder maar niet meer druk om maken: Peter heeft zijn debuut ruim onder de twee uur gelopen en ik heb mijn taak als haas volbracht én een heerlijke loop gehad. Zijn er nog meer mensen die door mij naar een halve onder de twee uur geloodst willen worden? Ik doe het met groot plezier.