Mijn Eerste Marathon

door Jan Bron

5 September 2010 mijn allereerste marathon gelopen. Wat begon als een uitdaging en eindigde als een nieuwe uitdaging. Hier het verslag van mijn ervaringen in de aanloop en tijdens de marathon van Beneden Leeuwen.

In november 2009 plan gelanceerd om een marathon te gaan lopen en wel die van? Sommige mensen verklaarden mij voor gek, reden te meer om het te doen, want gek en verstand liggen dicht bij elkaar. Zo ben ik half november 2009 maar eens gestart met wat langere duurlopen in het Middag Humsterland. Maar dit ging natuurlijk niet zo gemakkelijk als ik had gedacht. De eerste van deze lopen was ik totaal kapot en had me echt over de toeter gelopen. Ik had mij totaal iets anders voorgesteld van de wat langere duurlopen. Nadenkend over een te volgen strategie kwam ik uit bij de Road to Rotterdam trainingen in het voorjaar van 2010 bij de atletiekvereniging Groningen Atletiek. Oefenen en rustig aan beginnen. Dit laatste past wel bij mij! Ik heb meegedaan aan de 25, 30 en 32km. Loodzwaar! Door het enthousiasme van de trainers en de gezellige medelopers kreeg ik er wel meer zin in. De weken na deze Road te Rotterdam gingen de kilometers gepaard met vele pijntjes aan mijn voeten. Maar toch was ik besmet geraakt met het bekende marathonvirus. Ook door het luisteren naar enthousiaste verhalen van de zondagochtendgroep Travelrunners kreeg ik steeds meer zin. In april 2010 heb ik de knoop doorgehakt. Ik ben mij gaan aansluiten bij Travelrunners op de zondagochtend, die op hetzelfde tijdstip begonnen met de voorbereidingen voor de marathon van Berlijn. De keuze naar welke stad ik zou gaan was echter nog niet zo snel gemaakt. Eerst ook maar eens zien of ik de discipline kon opbrengen om mij aan een marathonschema te houden.

In april 2010 ben ik dus begonnen met wat voorzichtige voorbereidingen. Ik begon mijzelf echter af te vragen of ik wel een goede beslissing had genomen met dit alles. Maar het weer zat mee, de omgeving (Middag Humsterland en Reitdiep) was perfect, en de kwaliteit van mijn duurlopen kwam op een steeds hoger niveau te liggen. In deze periode had ik dus niet veel te klagen, lekker wat kilometers gedraaid. Kortom: door het boerenland en een mooie natuurlijke omgeving waar je vele vogels ziet en weinig hardlopers of andere mensen.

Naast de trainingen werd er ook acte de presence gegeven bij wedstrijden en de Schansenloop in Bourtange (33km). Dit ging naar volle tevredenheid. Ik voelde het duurvermogen in de benen. Het marathonschema werd langzaam opgevoerd. Nu moest ik nog de beslissing nemen welke marathon ik zou gaan lopen. Het moest kleinschalig zijn, geen grote stad en ik wilde het in mijn eentje doen. Lekker anoniem. De keuze viel op de Rabobankmarathon in Beneden Leeuwen, in de buurt van Tiel. Vind je het gek? In het landschap van Maas en Waal. Inschrijven was mogelijk tot 21 augustus. In juli ben ik nog even met mijn vrouw en dochter op vakantie geweest in Kenia. Hierna de lange duurlopen op de zondagochtend weer opgepakt. We hebben schitterende routes gelopen in het Westerkwartier. Onderweg kreeg ik veel goedbedoelde adviezen; ik moest vooral veel drinken! En ik bleef blessurevrij. Samengevat: een goede voorbereiding op mijn eigen wijze ingevuld met vier keer trainen in de week. En vooral genoten van de voorbereiding. Ik was er klaar voor.

Eindelijk was het dan zover: 5 september 2010. Om 6.30uur in de auto en om 8.20uur was ik in Beneden Leeuwen. De start was om 11.30uur. Tussentijds een kop koffie gedronken en met verschillende mensen gesproken. Ik had met mijzelf afgesproken lekker ontspannen te lopen, geen eindtijd als doel te hebben, maar vooral te gaan genieten van de marathon. Het aantal deelnemers bedroeg een kleine 150. Dus volop ruimte bij de start. Er was weinig wind (O 2) en de temperatuur was goed (22 o). De eerste kilometers heb ik benut om in mijn ritme te komen. Al snel vond ik mijn looptempo van 10km/u. Ik genoot van de mooie omgeving: de Maas, de kleine kerkdorpjes, de uiterwaarden en de Waal. In de dorpjes stond er veel publiek aan het parcours. Ze begonnen spontaan te applaudisseren bij een doortocht. Zelfs je naam werd gescandeerd. Ik kon het tempo handhaven en bleef genieten van alles wat om heen gebeurde. De eerste 25km gingen perfect. Om de 5km even gebruik maken van een drinkpost. Na de 30km begon de vermoeiheid toe te slaan, maar het lukte mij wel de gemiddelde snelheid van 10km/u vast te houden. De dijken van de Maas en de Waal op en af, het werd steeds maar zwaarder. Veel vals plat dus en weinig of geen lopers waar je mee kon oplopen. Na 33km was er pas bij 41km weer een drinkpost en dit begon mij bij 38km op te breken. Ik kwam hier nog een ongewenste supporter tegen, de man met de hamer. Door te blijven hardlopen en niet teg gaan wandelen wist ik het vol te houden. Het doel kwam bij 41km in zicht.

Alles wat ik in mij had richtte ik op het finishdoek en met nog 500 meter te gaan kreeg ik nog vleugels en perste ik er nog een eindsprint uit. Nog onwezenlijk kijkend naar de medaille die men je omhangt probeerde ik wat te drinken en te eten. En vervolgens de kleedruimte opgezocht. Ik voelde mij al weer goed, helemaal voldaan en kletste met andere hardlopers over wat ik onderweg gezien en meegemaakt had. Vanuit de sporthal naar de auto gelopen en om klokslag 18.30uur was ik weer in Zuidhorn. Op dat moment wist ik het zeker ………………… volgend jaar loop ik weer een marathon. Het was in alle opzichten een geweldige dag en één groot feest!

Via dit verslag wil ik nog de nodige mensen bedanken. De trainingsmaatjes in de voorbereiding en iedereen die mij met aanwijzingen, nuttige tips, mentale steun, aanmoedigingen, felicitaties, maar vooral gezeligheid, er voor heeft gezorgd dat 5 september 2010 voor mij een onvergetelijke dag is geworden.