MARATONIOS ATHINAS, O AUTENTIKOS

door Wiebe Kloppenburg

Nadat vorig jaar mijn Atheense marathon niet door ging heb ik direct al besloten om hem in 2017 te gaan lopen. Hopelijk met een betere voorbereiding dan in 2016. 12 Weken voor de marathon van Athene op 12 november 2017 begin ik weer met mijn oude vertrouwde Dirk schema.Hoofddoel is : sowieso heel blijven.

Nu dus vier keer in de week lopen. Nou dat lukt in de 2e week al niet meer en in de 3e week ga ik leuk met 8 hardloop mannen wadlopen naar Schier, weer een training minder alhoewel CROSSTRAINING toch! Week 4 ; twee keer gelopen want er is veel voor te bereiden voor de vakantie. Week 5 en 6 dus maar drie keer gelopen.Waarvan wel een keer 14 km aan de voet van de Mont Ventoux. (HEUVELTRAINING) (proeft naar meer....)

Dus vanaf week 7 moet ik echt aan de bak, Oktober begint en ik heb nog 6 weken te gaan. De week km's stijgen nu naar in de 60. Zondag 29 Okt. is de ultieme test weer met de langste duurloop. Voel al 3 dagen iets beven in mijn rechter kuit, haal ik de eindlijn nog heel ? Een NW storm doet mij besluiten om de route Zuidhorn- Kollummerzwaag om te draaien. Dat blijkt een goed plan; door storm en regenbuien naar Zuidhorn geblazen. HELP ! Met de haven in zicht blijkt onze nieuwe brug in de hoogste stand niet meer naar beneden te willen. Na 34 km heb je geen zin in een extra rondje Gaarkeuken. Gelukkig haalt Erwin mij op,TNX. En .... de volgende dag voelen de beentjes weer goed. Toch blijft de rechter kuit opspelen en de fysio constateert een licht overbelaste spier,niet verontrustend. Gewoon rustig door trainen met een wat aangepast schema de laatste 2 weken. Dinsdag voor vertrek kneedt Michael de benen nog even lekker los. Ondanks dat het de 4e marathon wordt voel ik de focus en stress al weer in mijn lijf. Partner Teun kent dit verschijnsel nu wel en laat mij mijn gang gaan. Donderdag 9 nov. vliegen we naar Athene en gaan 's avonds lekker eten met vriend Norman . Vrijdagmiddag is er de Expo om rugnummer en T shirt te halen.

Zaterdag nog 6 km gelopen om even te wennen en overtuigd te raken dat alle pijntjes in de benen er niet toe doen. 's Middags zijn we uitgenodigd door de Ned. ambassade voor een paar korte lezingen over de marathon en een gezamenlijke pasta maaltijd. Ik hoor o.a. dat je geen gel moet nemen als de weg stijgt.

Zondag ochtend, 5.00 uur uit bed om tegen 6.00 uur in het donker met een van de vele bussen naar Marathon te worden gebracht. Pfffff, dat hele stuk moeten we dus weer terug lopen ! De zon is opgekomen en het is niet koud. Lekker voor het wachten tot 9.00 uur maar hoe zal dat voelen als je loopt. Na het afleggen van een sportieve eed worden we weggeschoten. Met heel veel nationaliteiten en uitdossingen ( compleet in pak, verkleed als Pheidippides (de berichtgever van de overwinning) of als Nike ( godin van de overwinning), op slippers of barefoot. Na 5 km maken we een rondje om de bult van de gesneuvelde Atheners ( waar de Perzen liggen is onbekend)

Daarna gaat het tussen olijfboomgaarden door richting Rafina (15 km). Hier gaat de weg omhoog en het tempo naar beneden. Vanaf 19 km begint de echte klim omhoog tot ca km 32. Gelukkig kan ik me op dit stuk gaan verheugen op het zien van mijn supporters Teun en Norman. Deze stimulans vertaalt zich direct in wat tempo verhoging op dit lastige deel. Zo zie je maar weer hoe belangrijk support is tijdens de marathon want al loop je met duizenden het is toch ook een eenzame exercitie. Na 32 km is de ergste pijn geleden en gaat het meer dalen. Wel merk ik in mijn lijf de overgang van energie leveraar. Na 37 km is dat over en is het 'gaan met die banaan'. Het tempo gaat weer omhoog en we lopen nu al in Athene. Nu vind ik het al jammer dat mijn klassieker er zowat op zit. Wanneer het oude olympische Panathenaikon Stadion verschijnt is het alleen nog maar genieten tussen de tranen door. Al snel vind ik ( getooid met een super grote medaille) Teun en Norman en lopen we door naar de Nederlandse ambassade waar andere vrienden wachten. Hier drinken we wat om vervolgens in de stad lekker te gaan eten. Nu mag alles weer, bier en vette hap. OK, na de loop wel keurig een herstelreep gegeten met veel water, bananen en smurfen sportdrank.

De volgende ochtend voelen de benen goed en kan ik prima de trap aflopen in het hotel. Maar vervolgens 5 uur slenteren in het mooie Archeologische museum is geloof ik niet de beste HERSTELTRAINING.......

Tot slot wil ik de vele mensen bedanken die met mij hebben meegeleefd voor,tijdens en na de loop. Op naar een lustrum.....nr 5 ........?