Een andere belevenis, dezelfde marathon (Amsterdam 2014)

door Peter Disseldorp

Ik las de verslagen van Wiebe en Coos en als laatste van het drieluik heb ik mijn belevenis van Marathon van Amsterdam ook digitaal gemaakt. Op de zaterdag voor de marathon heb ik mijn startnummer opgehaald in de sporthallen bij het Olympisch station waar ook een Marathon expo was. Op weg van het metrostation naar de sporthallen was ik in gesprek geraakt met de Belg Paul die ook zijn startnummer ging ophalen. Voor de expo scheidden onze wegen, maar later bleken er nog enkele kruisingen te zijn.

Aangekomen bij de uitgifte van de startnummers, konden ze mijn startnummer niet vinden en werd ik verwezen naar de helpdesk voor de moeilijke gevallen. Dat was even balen en zeker toen ik de rij bij de helpdesk zag. Op weg naar de helpdesk kwam ik Paul weer tegen. Ook zijn startnummer bleek niet aanwezig en zo gingen we met zijn tweeën naar de helpdesk. Gelukkig wisten ze bij de helpdesk in no-time onze startnummers te vinden en weer scheidden onze wegen. Daarna nog even door de expo gelopen en gekeken naar de zogenaamde beursaanbiedingen.

De volgende ochtend met de metro naar het Olympisch station voor de start van de marathon. De metro zat vol met lopers en bij het voorlaatste metrostation stonden nog velen lopers op het perron te wachten. Er bleken 16.000 lopers mee te doen aan de marathon, maar die ene Belg Paul stond juist op dit perron exact bij het treinstel (of is het metrostel) waarin ik zat. Gezamenlijk naar de uitgang van het metrostation gelopen en elkaar voor de derdemaal succes gewenst. Driemaal is scheepsrecht en dat bleek wel, want daarna ben ik hem niet meer tegengekomen.

Bij de tasseninname waren te weinig vrijwilligers voor een snelle doorstroom, dus stond ik met vele anderen een tijd te wachten. Het volgende wachtmoment was voor de ingang van het station. Ik weet nog steeds niet waarom dat zo lang moest duren, want de ingang is groot genoeg. Het voordeel is wel dat je de tijd hebt om met andere lopers een praatje te maken. Zo kon ik Wiebe nog begroeten en succes wensen en kwam ik aan de praat met Anna, een jongedame uit de Oekraïne. Ze had vrienden in Nederland en combineerde een bezoekje aan Amsterdam met haar eerste marathon. Ik vind de marathon van Amsterdam qua parcours niet bijzonder, maar door de lopers uit verschillende landen krijg je een bijzondere sfeer. Volgens het informatieboekje waren er deelnemers uit 89 landen en dat merk je goed. Noren, Denen, Fransen, Ieren, Duitser etc, ze zijn er allemaal.

Ik was nog op tijd in het stadion om de toppers van start te zien gaan. Het duurde daarna nog ruim 15 minuten voordat ik van start mocht gaan. Na de start kwam de relatief hoge temperatuur en vochtigheid al na een paar kilometer tot uitdrukking in flinke zweetdruppels. Uit het Olympisch stadion gekomen kwam ik langs Anna uit Oekraïne. Ze vroeg of ze met mij mee mocht lopen, want ze vond het prettig om samen te lopen. Ze wilde tussen de 5.40 - 5.50 per km lopen en dat leek mij een goed tempo (achteraf dus te snel). Dus zo liep ik een groot aantal kilometers met een jongedame van half mijn leeftijd, half mijn gewicht en een kop kleiner.

Op een gegeven moment haalde we een aantal lopers in, die iets riepen in de richting van de toeschouwers. Ik kon er geen bal van verstaan, maar Anna blijkbaar wel en zij reageerde op venijnig toon in dezelfde taal. Ik begreep er niets van, maar het was mij wel duidelijk dat het geen vriendelijke begroeting was. Daarna legde zij mij in het Engels uit dat het Russische lopers waren, die onbehoorlijke teksten riepen en ze daarop reageerde. Ik heb toen maar even omgekeken of ik een tegenreactie kon verwachten. Gelukkig was dat niet het geval, want het leek mij niet het juiste moment om in een internationaal conflict te belanden.

Na 30 km konden we het tempo niet volhouden en zakte we wat terug. Anna had al een paar keer last van kramp gehad, maar kon elke keer weer snel herstellen en doorlopen. Op een gegeven moment liepen we langs Coos, die het al behoorlijk zwaar had. Natuurlijk even een korte groet (voor een lange groet had ik de puf niet meer). Na bijna 38 km was mijn brandstof op en moest ik zo nu en dan gaan wandelen. Anna kon nog doorlopen en in de uitslag zag ik dat ze binnen de 4 uur en 15 minuten is geëindigd.

Na het Vondelpark, op weg naar de finish, zag ik Coos weer voorbij komen. Ik had niet meer de energie om nog aan te haken en heb Coos na de finish niet meer gezien. Ik was blij om na 4 uur en 20 minuten over de finish te komen. Wiebe kwam ik na de finish wel tegen en ik kon hem gelijk feliciteren met zijn eerste marathon. Later, toen ik in de trein zat op weg naar Zuidhorn en de uitslagen bekeek, zag ik dat Wiebe de marathon volgens het boekje heeft gelopen. Het eerste deel rustig aan en het tweede deel iets sneller. Dat had ik ook moeten doen, maar dat is achteraf. Een volgende keer weer beter.