Texeltrail 2014

door Peter Disseldorp

Op zaterdag 15 februari vond de tweede Texeltrail plaats. De Texeltrail is een trailrun over 14,5-25-39,5 of 50 km afstand. Trailrunning staat voor hardlopen in de natuur op onverharde paden. Trailruns gaan vaak door natuurgebieden, waardoor het aantal deelnemers beperkt is en bij de Texeltrail was dit 350 deelnemers. Wil je een keer meedoen met een Trailrun, een overzicht van trailruns is te vinden op www.trail-running.nl.

Ik ben samen met Jolanda van Os en Luuk Kruizinga naar Texel gereden. Er stond een harde zuidenwind van ongeveer 9 Beaufort en de boot naar Texel ging flink heen en weer. In de kantine van de camping Kogerstrand ontmoette we Jan Pijpker, Pieter de Haan, Rompt Noordenbos, René Leemburg, Koos Flikkema en oud-Zuidhorner Loek Mensinga. De lopers van 39,5 en 50 km waren reeds om 10.00 uur gestart en al ruim 2 uur bezig. De andere twee afstanden startte om 13.00 uur. De start was in de Koog op de camping Kogerstrand.

Na de start ging de route over de camping naar het noorden met de wind in de rug. Na een paar honderd meter de duinen door richting strand. De harde wind zorgde ervoor dat je op de duinovergang werd gezandstraald. Het strand was gelukkig hard en vlak. Je werd door de wind vooruit geblazen en zonder veel moeite had ik een behoorlijke snelheid. (het was moeilijker om in te houden, dan om vooruit te komen). Na 1,5 km strand weer terug de duinen in en parallel aan de zee over een vlak duinpad. Na 4 km liepen we weer naar het strand. Weer werd je gezandstraald en daarna volgde we het strand tot de ingang van de slufter (= opening in de duinen, waar de zee vrij het land in en uit kan stromen) en dan terug de duinen in. Het pad door de duinen was redelijk vlak, maar we liepen nu in zuidelijke richting terug naar de Koog. Met de harde tegenwind was het zwoegen om vooruit te komen. We liepen langs het prachtige gebied rond de Binnen Muy

Op een gegeven moment was er geen pad meer en liepen we dwars door het duingebied. Routebordjes zag ik niet en zo volgde ik maar de lopers die enkele tientallen meters voor mij liepen. Tussen de 10 en 11 kilometer kruiste we een stuk grasland, wat meer water was dan gras. Daarna via een aantal rotsblokken een watertje oversteken. Met kletsnatte voeten vervolgende ik, zwoegend tegen de harde wind in, het duinpad terug naar de Koog.

Voor de lopers die de 14,5 km liepen was de Koog het eindpunt. Ik had mijn voorgenomen om 25 km te gaan lopen en vervolgde het parcours in zuidelijke richting pal tegen de wind in. Het duinpad was vlak en goed begaanbaar. Alleen door de harde wind was het parcours zwaar. Gelukkig liep ik in een groepje en werd de kopman/vrouw regelmatig afgewisseld. Na ongeveer 19,5 km eindelijk weer de duingang over naar het strand en terug naar het noorden met wind in de rug. Dat beviel mij beter!

Bij strandpaviljoen “Paal 17 Aan Zee” weer de duinen in. De vrouw van Loek Mensinga stond daar drinken uit te delen. Door de duinen ging het parcours terug naar de Koog. In het laatste deel nog een duinpad met mul zand, maar met wind in de rug valt dat ook prima te doen. Na ruim 2 uur en 25 minuten had ik de 25 km voltooid. Ik trof Luuk en Jolanda in de kantine. Ik was verbaasd om Luuk al te zien, want hij zou ook 25 km gaan lopen en had mij onderweg niet ingehaald. Het bleek dat hij na de noordelijke ronde van 14,5 km was gestopt. Hij zag de reclame voor een Texelsbiertje en kon de verleiding niet weerstaan. De verscheidene Texelse biertjes smaakte hem goed, maar volgens Jolanda smaakte het naar kurk. Ik heb het maar bij een 7-up gehouden en kan er niet over oordelen.