Mijn eerste marathon in Stad

door Philip Elsinga

Twee dagen na mijn eerste marathon in Stad en nog een beetje spierpijn kijk ik tevreden terug op een lange periode van voorbereiding die begon in november en eindigde met een eindtijd op de marathon van 3 uur 56 min.

Op advies van Gerrit Klopstra heb ik tot begin mei mijn lange duurlopen in het weekend langzaam opgebouwd tot 2 uur. Daarvoor liep ik maximaal af een toe een uur en soms een halve marathon. Deze langere duurlopen bevielen goed en hadden ook als voordeel dat je meer variatie in je parcours kon aanbrengen, zoals vanuit mijn woonplaats Aduard naar Den Ham, Reitdiep, Noordhorn en Groningen.

In mei ben ik begonnen met een 16 week trainingschema dat Gerrit had opgesteld. Dit schema ging uit van 4 maal per week trainen. Dit schema was goed vol te houden en de duurlopen liepen gestaag op tot 3 uur 25 min. Enkele van deze lange duurlopen heb ik samen gedaan met enkele leden van de loopgroep op de zaterdagochtend maar meestal alleen. Alles ging perfect tot en met de langste duurloop op 4 weken voor de marathon (wel een erg hete julimaand), toen ik zo slim was om na de duurloop met mijn zoontjes te voetballen. Er schoot iets in mijn achillespees, en dit wou niet meer weg. Dit was juist in de vakantieperiode, en op advies van een fysiotherapeut heb ik 1 week niet gelopen en daarna langzaam de zaak weer op gepakt en op gevoel gelopen. Het trainingsschema volgde ik vanaf dat moment niet meer zo stipt als daarvoor. Verder had ik inlegzooltjes aangeschaft. Echter mijn zelfvertrouwen was niet meer zo groot …..

Toen brak de grote dag aan. Op 27 augustus om 9.30 was de start, en ik was goed uitgerust door de vakantie in Frankrijk en een weekje thuis bijna niks doen. Het weer was gelukkig vrij goed en ik kreeg gezelschap van wat andere lopers. Het was erg gezellig. Er waren twee ultralopers bij die na de marathon nog terug zouden lopen naar Delfzijl en een Hagenees in de VUT die in 6 jaar tijd al 136 marathons had gelopen (Nee, dit is geen typefout).

De tweede helft was een strijd ieder voor zich. Je zag bijna geen groepjes meer en steeds vaker zag je mensen rekken, strekken en wandelen. Bij mij voelde je ook langzaam maar zeker de benen stram worden en vol lopen. Gelukkig was in Zuidwolde en Noorderhogebrug de sfeer fantastisch. Het was een strijd om niet te gaan wandelen, vooral vanaf de 35^e kilometer, toen ik mijn zoontjes gepasseerd had die mij aanmoedigden op de Eikenlaan. Gelukkig kon ik ondanks dat gevoel mijn snelheid redelijk vasthouden en heb de tweede helft slechts 4 min langzamer gelopen dan de eerste.

Het laatste stuk vanaf het Noorderplantsoen was extra zwaar omdat veel bochtjes gedraaid moesten worden en het wegdek onregelmatig was, en er weinig publiek was. Na stug volhouden en niet te hebben gewandeld finishte ik trots maar vermoeid op de Vismarkt binnen de vier uur.

Nu even rustiger aandoen en me richten op de 4mijl en de Zevenheuvelenloop.