Een marathon lopen: ik kan het nog.
Enschede Zondag 14 april 2019
door Philip Elsinga
Nadat ik 8 jaren geleden voor het laatst een marathon had gelopen, vanwege allerlei blessures aan
rug een voetpezen, dacht ik aan het einde van 2018: laat ik het eens anders aanpakken door ruim
binnen mijn grenzen te gaan trainen om overbelasting (pezen bij de voet voornamelijk) te
voorkomen, en voldoende herstel te nemen na een lange duurloop. Dit was de valkuil van vorige
voorbereidingen waarbij ik voortijdig strandde in een poging om weer een marathon te gaan
lopen... Als ik de voorbereiding door zou komen zou ik de Enschede Marathon kunnen lopen op 14
april. Je kunt daar zelfs op de ochtend zelf inschrijven, dus geen druk vooraf ...
Naast de 4 Road to Rotterdam trainingslopen (20, 25, 30 en 35 km) en de 30 van Schoorl deed ik
geen langere duurlopen dat 21 km, en nam ik 3-4 dagen herstel aan.
Een hele mooie bijkomstigheid was dat ik bij de opening van Sportmassage Michael van Agteren een
gratis massagebeurt had gewonnen. Dus meteen op zaterdagmiddag na de lange duurloop weer
nieuwe benen halen bij Michael. Dit beviel dusdanig goed dat ik dat ben blijven doen bij de 30 en 35
km en nog een laatste massage 3 dagen voor de marathon.
Uiteindelijk op 14 april fris aan de start in Enschede. Het weer was perfect: 8 graden, weinig wind en
een uitbundige zon. Wat wil je nog meer. Ik had me voorgenomen mee te gaan lopen met de
pacergroep van 3h45. Ik dacht dat het moest kunnen (mijn vorige PR stamt uit 2010 (Berlijn) 3h47),
want in Schoorl had ik door ontspannen lopen mijn 30 km PR op 2h38 staan en dat doorgerekend zou
je op 3h45 moeten kunnen uitkomen.
De Enschede Marathon liep lekker. Willie was mee op de fiets om mij aan te moedigen en om
gelletjes te geven, het weer zat mee. De pacers liepen ongelijkmatig maar met 1 pacer was er een
klik. De eerste ronde was erg gezellig (halve marathon tijd in 1h49) omdat toen ook de nog de halve
marathonlopers in de koers zaten (duizenden lopers), bij de tweede helft werd het aantal
teruggebracht naar een aantal honderden marathonlopers. Gelukkig was er nog steeds veel publiek
langs de kant. Bij het 30 km punt passeerden we in 2h36, daarna voelde mijn linker bovenbeen een
beetje alsof iemand steeds harder op mijn been ging drukken in een poging er een spijker in te
krijgen. Maar ik nam me voor: blijf ontspannen lopen en geef nu niet op !!!
Bij 35 km hield het genieten op en mocht ik van mezelf niet zeuren. De wetenschap dat als ik mijn
snelheid kon blijven houden ik een PR zou halen, motiveerde mij genoeg om door te zetten. De
laatste 2 km door het centrum van Enschede met volle terrassen en muziek gaven vleugels en bij de
eindstreep 3h44 geklokt was de PR een hele mooie beloning ! Superblij !!
Het herstel na de marathon ging goed, uiteindelijk ook nog even weer nieuwe benen gehaald bij
Michael omdat het linker bovenbeen nog steeds gevoelig was.
Nu kan ik terugkijken op en mooie periode, en wie weet volgt er meer.