Halve marathon Egmond 13 Januari 2013

door Peter Disseldorp

Dit jaar deed ik voor de tweede keer mee aan de halve marathon van Egmond. Deze halve marathon staat bekend om de verhalen van deelnemers over de strijd tegen de winterse elementen. De halve van Egmond is voor de eerste keer georganiseerd in 1973. Het parcours gaat een paar kilometer door Egmond en daarna volgt 7 km strand in zuidwestelijke richting en dan volgt de terugweg door het duingebied tussen Castricum en Egmond.

Samen met mijn collega, Ton, ging ik zondagochtend om half negen met de auto naar Egmond. De start was omstreeks 12:50 dus we hadden ruim de tijd. Egmond is een kleine kustplaats met 1 toegangsweg en die is op de dag van de loop afgesloten voor auto’s. We reden dus naar één van de vijf parkeerplaatsen in de buurt van Egmond om vanaf daar met een pendelbus naar Egmond te rijden. We hadden onderweg geen vertraging en waren we ruim op tijd bij de parkeerplaats. Auto parkeren, pendelbus is en zo’n 15 minuten later stonden we in Egmond. In Egmond is het dan nog een paar honderd meter naar de sporthal.

In de sporthal konden we plaats nemen op een de vele banken en tafels. We zaten tegenover twee Engelsen die speciaal voor deze loop naar Nederland waren gekomen. Onder het genot van een kop thee gezellig met hun en andere lopers gekletst over hardlopen en andere zaken. Omstreeks 12 uur omgekleed en de tas ingeleverd bij de tent buiten de sporthal. De weg van de sporthal naar de start op de boulevard hebben we benut voor het inlopen.

Het weer was prachtig. De temperatuur was net onder nul, de zon scheen en er stond een lichte bries uit het oosten. Uit de zon en in de wind was het behoorlijk koud. De boulevard stond vol met lopers, want zo’n 17.000 lopers is niet niks voor de kustplaats. Na de start is het eerst 3 km slingeren door de straten van Egmond en omdat deze smaller zijn dan het startvak is het behoorlijk druk. Op de strandopgang kon ik gelukkig op de neergelegde rijplaten voor auto’s lopen en dat scheelt een stuk door het mulle zand lopen. Het was eb, dus was er 7 km lang een brede strook hard zand om over te lopen. Toch vond ik het zwaarder dan vorig jaar, want er waren veel oneffenheden. Ook enkele stroomgeulen met water moesten overwonnen worden. Ik liep lekker en op het gemak werden veel lopers ingehaald. Onderweg zorgde “Neerlands hoop in bange dagen” nog voor enig vertier. Een 4 tonner was vast komen te zitten in het mulle zand en met vereende krachten probeerde ze die los te krijgen. Ik heb maar niet op de afloop gewacht. Vlak voor de duinopgang naar Castricum spotte ik een BN’er als toeschouwer. We werden aangemoedigd door Henny Huisman. Van enthousiasme of van de schrik (voor de lezer te bepalen) ging ik met gemak de mulle strook zand omhoog de duin over.

Bovenop het duin kreeg je de koude wind pal tegen. Gelukkig ga je snel naar beneden en loop je in de beschutting van de duinen en struiken. De duinpaden zijn voor zo’n grote groep lopers vrij smal en wil je inhalen dan moet je naast het pad lopen. De verzorging is onderweg goed, er is een paar maal water, thee, sportdrank en bananen. De laatste kilometers voor Egmond kon ik nog versnellen en op de Bloedweg stond onze oud-trainer Gerrit Klopstra met fototoestel. Even een flinke brul en het resultaat is een prachtige actiefoto. Een paar honderd meter voor de finish nog even de helling op naar de Boulevard. Zeer tevreden ging over de finish. Mijn collega, Ton zag ik pas weer in de sporthal. Na het omkleden zijn we naar de bushalte gelopen om de pendelbus terug naar de auto te nemen. Het wachten op een bus lijkt lang te duren, maar we hebben hoogstens 10 minuten moeten wachten. Zo’n 60 bussen waren ingezet om de lopers terug te brengen naar het treinstation en parkeerplaatsen. Onderweg nog een hapje eten en dan kunnen we terugkijken op een geslaagde loop en een gezellige dag.